آثاری که این بزرگان و نامآوران از خود به جای گذاشتهاند حاصل سالها تلاش و تحقيق ارزشمند آنهاست كه هر يك از آنها گنجينهاي براي شناخت پيشينه فرهنگي ايران بهشمار میآید و ارزش اين آثار را دوچندان ميكند و هركه بخواهد در تاريخ، تمدن و فرهنگ ايران باستان اين مرز و بوم كاري انجام دهد ناگزير است تا از اين آثار بهره جويد و اين خود بهترين راه براي زنده نگاه داشتن ياد آن بزرگمردان و شیرزنان ایرانی است.
در خط خبری که گروه تاریخ و سیاست «ایبنا» با عنوان «چرا اثری از برخی مشاهیر تاریخی در کتابهای درسی نيست؟» پیگیری کرد، دیدگاه 22 استاد دانشگاه، پژوهشگر و کارشناس تاریخ را جویا شد و هر یک از این بزرگان نقدها و نظرهایی در این باره ارائه دادند و دیدگاههای خود را مطرح کردند.
در ادامه پرونده پژوهشگران و کارشناسان تاریخ را در این زمینه میخوانید:
سید سعید میرمحمدصادق، مصحح و تاریخپژوه درباره مشاهیر تاریخی میگوید: در حوزه تاریخ شفاهی و خاطرهنویسی نیازمند گردآوری تجربیات مفاخر ملی و چهرههای برجسته هستیم، با وجود این نباید از تدوین دانشنامههای ...
عطاءالله حسنی، دانشیار تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است: جوانان و فرزندان ما باید با تاریخ خودشان آشنا شوند و از مورخان، شیوه تفکر و نوع رویکرد آنها به تاریخ اطلاع داشته باشند.
ساسان طهماسبی، عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور میگوید: در قرون گذشته چهرههای فرهیخته و مشاهیر تاریخی و ...
محمدرضا بارانی، استادیار گروه تاریخ میانه دانشگاه الزهرا میگوید: تحول در سبک نوشتن زندگینامهها نکتهای ...
نظر شما