یکصد و چهل و هشتمین گفتمان هنر و معماری به معرفی اودلاجان اختصاص دارد و دکتر ناصر تکمیلهمایون از کتاب جدید خود با نام «عودلاجان یا اودلاجان» و درباره این محله قدیمی سخن میگوید.
اعضای پنل گفتوگو را نیز مهندس حبیبالله شیبانی، دکتر داریوش زمانی و مهندس بابک زیرک تشکیل میدهند. این برنامه که چهارشنبه 24 دیماه برگزار میشود با نمایش فیلم همراه است.
عودلاجان یا اودلاجان از محلههای قدیمی شهر تهران، پایتخت ایران است. عودلاجان یکی از محلات قدیم تهران است که از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیر کبیر و از جنوب به ۱۵ خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر میگیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است.
محلههاي كوچك تهران از دوره شهر شدن، به مرور زمان به دلايل اجتماعي و اقتصادي در هم ادغام شدند و از دوازده محله به پنج محله بزرگ تغيير شكل دادند كه يكي از آن محلهها، اودلاجان يا «عودلاجان» است.
بررسي تاريخي و جامعهشناختي هر يك از اين محلهها، كه در جمع هويت اجتماعي و فرهنگي (و پاره فرهنگي) تهران را در مسير زمان آشكار ساخته، مورد توجه دفتر پژوهشهاي فرهنگي قرار گرفت و در پي انتشار كتابها و رسالههاي متعدد درباره تهران، وظيفه فرهنگي ديگري را تقبل كرد و زير عنوان تهرانپژوهي به نشر چهارمين كتاب با عنوان اودلاجان «عودلاجان» تأليف دكتر ناصر تكميلهمايون مبادرت کرد
در اين كتاب به اجمال به تحولات «هويتي» تهران، توجه شده و راهكار و نياز تاريخي باقي ماندن آثار كهن و اثرات فرهنگي آن در جامعه كنوني نه تنها بازشناسي شده، بلكه شيوههاي ماندگاري كالبدي محله و آميختن كاركردهاي اجتماعي و فرهنگي كهن، در حيات كنوني آن كه بيترديد توانبخش پايداري هويت شهري و باروري فرهنگ ملي ايراني ميتواند باشد، به روشني بازگو شده است.
شهر تهران، در روزگار كنوني يكي از كلانشهرهاي مشهور جهان است و هر روز به لحاظ سياسي و اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي، از آن در رسانههاي داخلي و خارجي سخن به ميان ميآيد. اين شهر نام يافته ايران، بيترديد داراي هويتي ويژه است كه نه تنها از موقعيتهاي جهان كنوني، برخوردار شده، بلكه هنوز ريشههاي تاريخي، در شكل دادن كالبدي و كاركردي آن دخالت تام دارد و اين امر در گذار زمان صبغه كنوني تهران بزرگ را ترسيم كرده است.
شهر كنوني تهران، به گونه پايتخت ايران، در گسترهاي بينظير و جمعيتي به اندازه كم و بيش از يك ششم تمام ساكنان كشور، از روستايي گمنام در بامداد عصر اسلامي، حركت و رشد و توسعه خود را آغاز كرد، اندك اندك شناخته شد و به صورت روستايي بزرگ (شهرك) درآمد و از آغاز سلطنت صفويه، حالت شهري پيدا كرد و داراي مسجد آدينه شد و بر پايه اعتقادات اسلامي ساكنانش ميتوانستند در آن نماز جمعه گزارند و از نيمههاي سلطنت صفويه داراي حاكم برگزيده پايتخت شد و جنبه حكومتي هم پيدا كرد.
در دوره سقوط اصفهان آسيبهايي را تحمل كرد و در عصر نادري، جنبههاي نظامي آن چشمگيرتر گرديد و در دوره زنديه با آنكه نيروگاه ايلات و عشاير حكومتخواه ايران بود، اما اندك اندك رو به آرامش نهاد و ضايعههاي متعدد جنگي، قحطي و وبا را پشتسر نهاد و در آغاز سلطنت قاجاريه پايتخت ايران شد، كه تا كنون هم ادامه دارد.
این نشست چهارشنبه 24 دیماه ساعت 15 و 30 دقیقه تا 18 در باغ موزه قصر واقع در اتوبان شهید صیاد شیرازی، خروجی پلیس شریعتی، میدان پلیس برگزار میشود.
نظر شما