به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری، آزاده حیدرپور، با اعلام این مطلب در نشست ویژه پژوهشکده زبانشناسی، کتیبه‌ها ومتون که به شاهنامه‌خوانی اختصاص یافته بود گفت: گردآفرید دختر گژدهم پهلوان سالخورده‌ و مرزبان ایران، در داستان رستم و سهراب از آن زمانی ایفای نقش می‌کند که سهراب با هدف یافتن پدرش رستم از طرفی و گرفتن تاج و تخت شهریاری از کیکاوس و سپردن آن به رستم از طرف دیگر به ایران لشکرکشی می‌کند.

وی افزود: هجیر پهلوان جوانی که نگهبان دژ سپید است در همان ساعات اولیه‌ نبرد با سهراب شکست می‌خورد و هنگامی که سهراب پشت او را به خاک می‌رساند و تصمیم به کشتن او می‌گیرد از سهراب امان می‌خواهد و سهراب، هجیر را امان می‌دهد و به اسارت نزد هومان می‌فرستد.

استادیار این پژوهشگاه ادامه داد:‌ گردآفرید از شکست و اسارت هجیر چنان ننگش می‌آید که لباس رزم بر تن می‌پوشد و در هیات مردی پهلوان به میدان جنگ با سهراب می‌آید.





این پژوهشگر افزود: فردوسی در باب دلاوری، سلحشوری و جنگاوری گردآفرید تا آن اندازه تعریف می‌کند که از اصطلاحات «دخت کمندافکن» و «شیردل نیک‌زن» استفاده می‌کند. گردآفرید علاوه بر جنگاوری از موهبت زیبایی خدادادی نیز بهره‌ای فراوان داشته به گونه‌ای که فردوسی در توصیف زیبایی وی هنگامی که هویت زنانه‌ او آشکار می‌شود آورده است: «یکی بوستان بد در اندر بهشت/ به بالای او سرو دهقان نکشت»

حیدر پور ادامه داد: گردآفرید به‌جز جنگاوری، سلحشوری و جمال از ویژگی‌ ذاتی دیگری نیز بهره دارد و آن نیروی خرد و تدبیر است؛ هنگامی که بعد از پیگاری خونین در صحنه‌ نبرد در برابر سهراب کم می‌آورد و در کمند سهراب گرفتار می‌شود با زیرکی و هوشیاری از چنگ او رهایی می‌یابد و پیشنهاد صلح و سازش نهانی را به هماورد خود می‌دهد و بدین‌سان ایرانیان ساکن دژ سپید را نیز رهایی می‌بخشد.

وی افزود: گردآفرید در پایان داستان به باروی دژ می‌آید و خطاب به سهراب یادآور می‌شود که «ترکان ز ایران نیابند جفت» و آنگاه پهلوان را پند می‌دهد که پسندیده‌تر آن است که به جای جنگ و خونریزی راه بازگشت را انتخاب کنی و به توران زمین بازگردی چرا که در غیر این صورت «نباشی بس ایمن به بازوی خویش/خورد گاو نادان ز پهلوی خویش.»