خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ احمد طالبی نژاد: توضیح یا تشریح این که بیست و اندی سال، چه مراحلی طی شد تا چاپ نخست کتاب " به روایت ناصر تقوایی" منتشر شود، کمی دشوار است. فقط به یاد دارم که قرار نبود این گفتگو به کتاب تبدیل شود. بنا بود در ماهنامه فیلم پرونده مفصلی در باره پیدایش و سیر تحولات جریان موج نو در سینمای ایران که می دانیم با ساخته شدن سه فیلم قیصر، گاو و آرامش در حضور دیگران، آغاز شد و سینمای ایران را وارد مرحله نوینی کرد، منتشر کنیم. من به تنهایی مسئولیت این پرونده را بر عهده گرفتم و قرار شد در کنار چند مطلب تحلیلی و یک میز گرد، سه گفتگو نیز با سازندگان فیلم های یاد شده انجام دهم. روزی که تقوایی برای انجام گفتگو به دفتر مجله فیلم آمد؛ دیدم آن قدر دلش پر است و حرف برای گفتن دارد که در پایان جلسه ای چهار ساعته، به او پیشنهاد دادم این مباحثه را ادمه دهیم و حاصلش را به کتاب تبدیل کنیم. او هم استقبال کرد و طی یک کار شش ماهه، با هزار مصیبت، گفتگو انجام و بخشی از آن در پرونده مورد نظر چاپ شد و کل گفتگو هم به تبدیل شد به کتابی که به همت محمد مهدی فخری زاده مدیر انتشارات روزنه کار درآمد و مورد استقبال هم قرار گرفت.

البته واکنش هایی را هم در پی داشت. از جمله سلطان ابراهیم گلستان، ساکن قصری در حوالی لندن که تقوایی در چند جای کتاب با احترام ویژه از وی یاد کرده بود، منکر آشنایی با تقوایی شد و در گفتگویی با حمید رضا صدر، کلی بد و بیراه نثار دستیار سابقش کرد. بعد ها گلستان این رویه سلطانی را ادامه داد و در کتاب «نوشتن با دوربین»، به همه آدم های اصلی فرهنگ و هنر بد و بیراه گفت.

تعلیق نشر چشمه و توقف انتشار ویرایش بعدی کتاب
به هر حال، چاپ نخست کتاب خیلی زود تمام شد و من گرفتار کار های دیگری شدم و فرصت بازخوانی و بازنویسی کتاب فراهم نشد تا سه چهار سال بعد که تقوایی، خود عهده دار ویرایش مجدد کتاب شد و برخی اشتباهات تاریخی یا نکاتی که در باره دیگران گفته بود را حک واصلاح کرد و باز هم متن آماده ماند تا سال 92 که نشر چشمه پیشنهاد تجدید چاپ کتاب را مطرح کرد و این تقریبا همزمان شد با در محاق افتادن این انتشاراتی معتبر که البته راه دیگری پیدا کرد و تعدادی کتاب را با امتیاز نشر زاوش درآورد، از جمله این کتاب را. چاپ نخست نشر زاوش در کمتر از یک ماه تمام شد و رفت برای چاپ دوم.

این کتاب به ویژه برای جوانان علاقمند به فیلمسازی، راهنمای خوبی است تا بدانند حتی بزرگان هم برای خلق یک اثر ، چه مرارت ها که تحمل نکرده اند و می کنند.در شرایطی که روحیه بساز و بفروشی بر سینمای یک دهه گذشته حاکم شده بود، تقوایی به دلیل کمال گرایی اش، نتوانست است اثری خلق کند.

خوانندگان این کتاب با مطالعه آن متوجه خواهند شد که او چگونه پای عقاید و ایده آل هایش می ایستد، حتی به قیمت از دست دادن موقعیت ها و خانه نشینی اش. قرار است اگر عمری باشد و فرصتی برای ادامه گفتگو با تقوایی، در باره آثار بیست ساله اخیرش که تنها یک فیلم به نمایش درآمده- کاغذ بی خط- دو فیلم ناتمام- رومی زنگی و چای تلخ – و چند مستند را شامل می شود، حاصل شود، این اتفاق بیفتد و چاپ بعدی کتاب، مشبع تر شود. تا چه پیش آید.