به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) مجموعه شعر «قلبم را پیشترها کسی برداشت...» سروده سیاوش میرزایی شامل 47 شعر کوتاه در قالب سپید است. زبان شعرهای میرزایی به فراخور شعرها و مضامینی که در سروده‌ها مطرح می‌کند، ساده است. شاید با خواندن برخی از بهترین شعرهای کوتاه این گمان به ذهن هر مخاطب هوشمندی برسد که سرودن شعر کوتاه سهل و آسان و رعایت محور عمودی و ساختار شعرها نیز به تبع آن کاری است که از عهده هر که اندک ذوقی هم در شعر و شاعری داشته باشد، برمی‌آید.
اما در واقع سرودن شعر یا بهتر است بگوییم رعایت محور عمودی و ساختار در شعرهای کوتاه به همان اندازه دشوار است که شاعر شعر بلند باید از پس آن‌ها برآید. به عبارت دیگر شعر بلند، شعر کوتاهی است که مضامین بیشتری را طرح می کند و شاعری که بتواند در سروده‌ای کوتاه ساختار و محور عمودی را رعایت کند، بدون شک از عهده این کار در شعر بلند هم برخواهد آمد. شعر شماره دو مجموعه «قلبم را پیشتر کسی برداشت...» شعری است با مختصات و مشخصاتی که گفته شد، گرچه به نظر می‌رسد، با عجله به پایان رسیده است. در این شعر می‌خوانیم:
«از شمال به رویای تو می‌رسم
به تصویری مبهم از دو سیاهی درشت در چشمانت
از جنوب به کفش‌هایم
که جز خانه‌ات چیزی در حافظه ندارند
خورشید تو از مشرق من طالع می‌شود
و در مغربم اما دیواری‌ست
که از بلندای آن هیچ‌گاه نخواهی گذشت
هر آنچه از جغرافیا می‌دانستم همین بود...»
مجموعه شعر «قلبم را پیشترها کسی برداشت...» با شمارگان هزار و 100 نسخه و قیمت چهار هزار تومان منتشر شده است.
در پی محمد سلمانی
کتاب دیگری که از محمد سلمانی منتشر شده «در به در درپی نیافتنت» نام دارد. این دفتر شامل 24 غزل تازه سلمانی است. مجموعه شعر تازه این شاعر غزلسرا بیشتر از تغییر روزگار و خلق و خوی آدم‌ها سخن می‌گوید و طبعاً عاشقانه‌های دوران حاضر در شعر او نیز تفاوت‌های بارزی با عاشقانه‌های گذشته دارد. شعرهای عاشقانه سلمانی که در این مجموعه اعتراضی را بیان نمی‌کنند خاص دنیای شعری اوست اما آنچه بیش از همه غزل‌های سلمانی را از آثار هم نسلانش ممتاز و متمایز می‌کند، اعتراف او به تغییر رنگ و حال و هوای روزگار است. در یکی از شعرهای این مجموعه می خوانیم:
«چه‌قدر بد شده دنیا چه‌قدر بد شده‌ایم
به جای گرمی آغوش دست رد شده‌ایم
تو از من آن همه دور و من از تو این همه دور
شبیه آنچه که بیگانه می‌شود شده‌ایم
میان پیله احساسمان تفاهم نیست
که در منیت خود حبس تا ابد شده‌ایم
من و تو میوه یک شاخه‌ایم و یک ریشه
جداجدا شده‌ایم و سبد سبد شده‌ایم
چه‌قدر عیب نما و چه‌قدر عیب شمار
شبیه آینه‌های تمام قد شده‌ایم»
دفتر «در به در درپی نیافتنت» با شمارگان هزار و 250 نسخه و قیمت چهار هزار و 500 تومان منتشر شده است.
دو مجموعه شعر دیگر
مجموعه شعرهای «حوا» سروده دُره دادجو و «پارتی پله‌های ترقی را برقی می‌کند» سروده حسین ابراهیمی نیز دو مجموعه شعر تازه دیگری است که با آثار میرزایی و سلمانی روانه بازار کتاب شده‌اند. کتاب حسین ابراهیمی شامل 112 شعر کوتاه است و البته این کتاب مقدمه‌ای نوشته عباس گلکار را به همراه دارد.
در بخشی از مقدمه این کتاب می‌خوانیم: «زبان فارسی امروز به آسانی زبان فارسی نشده. یک دوره طولانی ترک اعتیاد پشت سر گذاشته است. تاریخ‌دانان برای این‌که بدانند قدیمی‌ها چگونه زندگی می‌کردند، به سراغ قبایل قدیمی مانده می‌روند. ما هم برای این‌که بدانیم نوشتار بیمار فارسی چگونه بوده، می‌توانیم به نامه‌نگاری‌های اداری فعلی مراجعه کنیم.
امروزی شدن نوشتار فارسی، از مشروطه شروع شده. دهخدا، جمالزاده، نیما، هدایت و دیگر بزرگان، طبیبانه زبان فارسی را وادار به ترک اعتیاد کرده‌اند یا به قول آدونیس زبان را به گفتن حرف‌هایی وادار کرده‌اند که عادت به گفتن آن‌ها نداشت.»
مجموعه شعر «پارتی پله‌های ترقی را برقی می‌کند» با شمارگان هزار و 100 نسخه با قیمت چهار هزار تومان منتشر شده است.
کتاب «حوا» نیز شامل 28 قطعه شعر است که در قالب سپید سروده شده. در یکی از شعرهای این مجموعه با نام «حوا» می‌خوانیم:
«ناگاه بوسه‌هاش شیرین شد
و من از بزاق او دانستم
که آن غلتان سرخ فام سریده در کنار او
شیرین است
آری،
سیب را من دیدم
او خورد
تعارفی زدیم و گرفت
و
مرا
نشانه گرفت»
چهار مجموعه شعر «در به در درپی نیافتنت»، «حوا»، « قلبم را پیشترها کسی برداشت...» و «پارتی پله‌های ترقی را برقی می‌کند» از سوی انتشارات فصل پنجم به چاپ رسیده است.
سه‌شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۳ - ۰۵:۵۶
نظر شما