به گزارش خبرنگار رسانه و هنر خبرگزای کتاب ایران (ایبنا) محمدحسین حیدری یکی از عکاسانی است که توانسته لحظاتی از روزهای سخت خرمشهر را ثبت کند. او در گفت و گو با خبرنگار ما در خصوص تلاش انجمن عکاسان دفاع مقدس و انقلاب اسلامی برای نگهداری عکس ها و چاپ آنها به عنوان کتاب و همچنین رفتار سازمان های مختلف در این زمینه گفت: متأسفانه برخی سازمان ها تصور می کنند باید تحت هر شرایطی که شده اسناد و آثار انقلاب و دفاع مقدس را در سازمان خود حفظ کنند اما نه بضاعت نگهداری صحیح از این آثار را دارند و نه تخصص و توان لازم را در این زمینه به دست آورده اند. ما بارها از آنها خواسته ایم که اجازه دهند حداقل فایل دیجیتال این آثار را تهیه کنیم تا در صورت نابودی نسخه اصلی فایل دیجیتال آن موجود باشد.

انتشار کتابی با موضوع «زن در دفاع مقدس
این عکاس دوران جنگ در پاسخ به این سوال که «چاپ کتاب هزینه های زیادی را در بر دارد و آیا امکان اینکه عکس ها به صورت مالتی مدیا در اختیار بازدیدکنندگان قرار بگیرد وجود دارد یا خیر»؟ گفت: متاسفانه ما امکان انتشار این آثار به صورت مالتی مدیا را نداریم چون این عکس ها متعلق به صاحبان آنهاست و ما نمی توانیم بدون اجازه، آنها را به صورت دیجیتالی استفاده کنیم چرا که در این صورت این آثار فقط در اختیار ما قرار ندارند و ما نمی توانیم از حق و حقوق صاحبانشان دفاع کنیم.

وی همچنین در خصوص نقش بانوان و حضور آنها در دوران جنگ به کتاب «زن در دفاع مقدس» اشاره کرد و افزود: کتاب مجموعه عکس «زن در دفاع مقدس»، حضور و نقش زنان در دوره هشت ساله جنگ تحمیلی را به نمایش گذاشته که با عنوان هفتمین جلد از مجموعه عکس جنگ به انتشار رسیده است.

حیدری در مورد عکس هایی که از دوران جنگ انداخته و اینکه خودش با کدام یک از آنها ارتباط بیشتری برقرار کرده است می گوید: من نسبت به بیشتر عکسهایی که از دوران جنگ ثبت کردم دلبستگی خاصی دارم ولی یکی از آنها را بیشتر از بقیه دوست دارم و آن عکسی است که در عملیات بدر گرفتم و برای ثبت آن زحمت بسیاری کشیدم.

عکاسی از لحظه انفجار تانک شیرین بود
وی از خاطرات شیرین خود برای ثبت عکس مورد علاقه اش گفت: در عملیات بدر ما درست در پاتک دشمن قرار گرفته بودیم و تانک آنها تا خاکریز ما جلو آمده بود. نیروهای ما هم سلاح های سنگینی برای مقابله با آنها نداشتند ولی حدود 48 ساعت توانستیم در آنجا مقاومت کنیم. مسیر بسیار طولانی و سختی را با پای پیاده طی کرده بودیم و بالاخره به منطقه ای که مرکز دیده بانی دشمن در آنجا بود رسیدیم. تانک های دشمن که آرایش پیکانی به خود گرفته بودند به سمت خاکریزی که ما در آنجا امکانات دفاعی زیادی نداشتیم آمدند. ما هم می خواستیم با امکانات اندک خود مقابل پاتک آنها بایستیم. چون تجهیزات کم بود بچه ها تصمیم گرفتند آنقدر منتظر بمانند تا تانک دشمن نزدیکشان شود. این انتظار به سر رسید و تانک سرگروه به سمت ما جلو آمد. در آن لحظه یکی از نیروهای ما نارنجکی به سمت تانک پرتاب کرد و موجب واژگونی آن شد و بقیه تانک ها هم وقتی این صحنه را دیدند فکر کردند در تله افتادند، بنابراین عقب نشینی کردند در حالی که اگر پیشروی کرده بودند می توانستند ما را از بین ببرند چرا که ما امکانات زیادی در دست نداشتیم.

این عکاس دفاع مقدس با اشاره به اینکه لحظه انفجار تانک دشمن یکی از لحظات دوست داشتنی خاطره ساز برایش بود ادامه داد: برایم شیرین ترین لحظه دردوران جنگ شاید همان انفجار تانک توسط یک نارنجک بود که توانسته بودم هم از لحظه انفجار و هم از عملیات قبل از آن عکس بگیرم.

این عضو انجمن عکاسان دفاع مقدس در خصوص احساس خود از لحظه ای که آن عکس را ثبت کرده بود گفت: الان سالها از آن ماجرا گذشته است و من در آن زمان هم جوانتر بودم و هم جسارت بیشتری داشتم. در واقع فضا برایم طوری بود که دیگر خودم ر ا به حوادثی که ممکن بود برایم پیش بیاید سپرده بودم و تنها احساسی که در آن لحظه داشتم تلاش برای ثبت آن لحظات بود.