اسماعیل آذر، نويسنده، شاعر و پژوهشگر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري کتاب ايران(ايبنا) درباره بررسی عملکرد نمایشگاه بیست و هفتم کتاب، گفت: به نظرمن یکی از افتخارات جمهوری اسلامی ایران، برگزاری همین نمایشگاه کتاب است؛ چراکه در این نمایشگاه شوق دانستن، بوی خوش فرهنگ، ارتباطات صحیح و دوستانه، که می‌تواند منجر به امید افزایی و نشاط کاربران شود، توانسته فضایی خالی از هر نوع مشکلی و پر از شور عشق و دانش را فراهم آورد و من باید از شخص وزیر و مدیر نمایشگاه برای این نظم حاکم تشکر کنم.

این پژوهشگر ادبی ادامه داد: طبعا هر سال در نمایشگاه مشکلاتی بوده که مدیران نمایشگاه مشکلات سال پیش را تکرار نکرده و در مسیر ارتقاء کار خود از دل و جان کوشیده‌اند که این مسئله و رویداد امسال کاملا مشهود بود و فکر می‌کنم که مردم بیشتری نسبت به ادوار پیشین توانسته باشند به نمایشگاه بیایند. چراکه در 2 باری که به نمایشگاه رفتم با جمعیت فراوان مردم، خاصه نسل جوان مواجه شدم.

آذر ضمن ابراز خوشحالی از حضور گسترده مردم در این گردهمایی فرهنگی، افزود: یکی از زیباترین بخش‌های این نمایشگاه این بود که مردم تفریح، بازدید، مطالعه و چرخش فرهنگی را یکجا داشتند و من واقعا لذت می‌بردم وقتی می‌دیدم بچه‌ها دور هم نشسته، غذا می‌خورند و یا صحبت می‌کنند و باز هم تورهای علمی‌شان به سوی غرفه‌های کتاب را آغاز می‌کردند و...

وی با انتقاد از برخی اظهار نظرها و پیشنهادات برای نمایشگاه سال آینده، گفت: اما خبری که شخصا از رادیو شنیدم که امیدوارم این خبر کابوسی بیش نباشد و اشتباه شنیده باشم، این است که زمزمه شده سال دیگر از مراجعین به نمایشگاه کتاب، ورودی دریافت خواهند کرد. من به عنوان یک معلم و دوستدار کتاب، معتقدم که این پیشنهاد یا تفکر، ضربه بزرگی به این نمایشگاه وارد خواهد کرد؛ چراکه انقلاب ما یک انقلاب فرهنگی است و چه هزینه‌های کلان و چه فکرهایی گذشته و رفته تا چنین نمایشگاهی شکل بگیرد،  و حالا که این نمایشگاه آبرو می‌دهد و سبب می‌شود که یک خدمت خالص فرهنگی به هموطنان عزیز داشته باشد، نباید این موضوع را از مردم دریغ کنیم.

 آذر تأکید کرد: من حتما دلم می‌خواهد که اشتباه شنیده باشم و از خدا می‌خواهم که چنین تفکری جاری نگردد، چون معتقدم که اگر امسال ورود به نمایشگاه شامل مبلغی شود، مانند سایر کالاها لحظه به لحظه افزایش خواهد یافت و بسیاری از دیدن این نمایشگاه محروم خواهند شد و این موضوع می‌تواند نقطه سیاهی در مسیر ارتقاء و ارتفاع این نمایشگاه پر درخشش باشد.

وی در مورد مکان جغرافیایی این نمایشگاه و مشکلات پیش روی آن، گفت: اول اینکه تمام خیابان‌های اطراف از ترددهای فراوان و پر پیچ و خم رنج می‌برند و علی رغم اینکه راهنمایی و رانندگی انصافا تلاش خود را به جا می‌آورد اما  به هرحال جمعیتی باید جابجا شوند؛ دوم اینکه وسعت اکثر غرفه‌ها بسیار کوچک بود و علی رغم اینکه غرفه‌ها این توان را داشتند که کتاب‌های بیشتری به نمایش بگذارند، اما محدودیت فضا این امکان را از آنها سلب کرده بود؛ سوم اینکه در خود نمایشگاه ازدحام جمعیت و شلوغی سبب می‌شد که آهنگ حرکت کُند شود و این عبور کُند یک مانعی برای بازدید کنندگان است  تا نتوانند به همه آنچه می‌خواهند برسند و بازدید کنند.

این چهره آشنای ادبی، گرانی کاغذ و کتاب را هم از موارد ملموس نمایشگاه توصیف کرد و ادامه داد: افزایش قیمت کاغذ و کتاب در نمایشگاه امسال قابل لمس بود،  ولی شوق و اشتهای مردم به کتاب و کتاب‌خوانی چنان بود که حتی این گرانی تا اندازه‌ای تحت‌الشعاع قرار گرفته بود و این است که این موضوع تقریبا نادیده گرفته می‌شد و مردم با همان میل و اشتها به سمت و سوی غرفه‌ها حرکت می‌کردند و حتی اگر کتاب نمی‌خریدند، نگاه آنها نگاه خواهشگر بود.

وی درباره استقبال گسترده دوستداران کتاب از سایر شهرها نیز اظهار داشت: یکی دیگر از مواردی که طیف چشم‌های نافذ را به خود جلب می‌کرد، این بود که تعداد زیادی از مراجعه کنندگان از شهرستان آمده بودند و وسایل و کیسه‌هایی که برای حمل کتاب آورده بودند نشان می‌داد که تنها تهران نبود که درگیر برگزاری و بازدید از نمایشگاه بود، بلکه ساکنین تمام شهرهایی که این امکان را داشتند، به تهران می‌آمدند تا از این نمایشگاه دیدن کنند.

اسماعیل آذر در پایان گفت: در کل به بیست و هفتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران نمره 20 را می‌دهم و اگر کسی با علم به شرایط موجود از 20 کمتر بدهد بی انصافی را در نظر خود اعمال کرده است؛ جمع کردن تعداد میلیونی از مردم و خلق کردن این شور و شوق فرهنگی در کشور، در مقایسه با تمام کارهایی که در کشور انجام می‌شود، بیش از این حرف‌ها ارزش دارد. و این‌ها همه نکات مثبت است و خدا را شکرگزارم که این نمایشگاه توانسته این همه آثار خوب و مثبت برای ملت ما به جای بگذارد.