به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) و به نقل از بی بی سی آنلاین، از چاره جویی هایی مانند گردهمایی مادران شیرده تا گلکاری، سعی شده تا با این بحران مقابله شود اما آیا تبدیل کتابخانه های عمومی به چیزی شبیه "سرای محله" می‌تواند مردم را بار دیگر به سوی کتابخانه‌ها بکشاند؟
به همین خاطر با صرف هزینه 189 میلیون پوندی، کتابخانه بیرمنگهام باید خدماتی فراتر از خدمات تعریف شده و سنتی ارایه دهد. این کتابخانه گرچه ممکن است بیش از یک میلیون کتاب را در قفسه‌های خود جا داده باشد اما بازدیدکنندگان آن فراتر از قفسه‌های کتابخانه، می‌توانند در کلاس‌های یوگا و بافندگی حاضر شوند و حتی حضور در کارگاه خنده را تجربه کنند.(فضایی که در آن «خندیدن بدون دلیل» آموزش داده می‌شود).


کتابخانه‌ای بسیار متفاوت
این تنها کتابخانه‌ای نیست که در حال آزمودن تجربیات جدید است. در منطقه «ورکستر»، کتابخانه هایو(Hive) کلاس هفتگی برای مادران شیرده و "پیاده روی سالم" با حضور کارشناسی از سازمان سلامت و بهداشت برگزار می کند.
کلاس های یوگا برای کودکان نوپا در کنار برنامه های برای مردم محلی در کتابخانه «واتن»، در نزدیکی تتفورد، نورفک قابل توجه است.
امانت دادن کتاب‌ها تنها کار کتابخانه بیرمنگهام نیست بلکه کارهای جانبی بیشتر از امر کتاب و کتاب خوانی ‌رواج یافته است. سارا روول، مدیر بازاریابی کتابخانه عقیده‌ دارد این نوع کارهای جانبی، این کتابخانه را از دیگران متفاوت می‌کند.»
درون این ساختمان 10 طبقه، تقریبا تمامی میزها شلوغ بوده و اغلب رایانه ها توسط کاربران در حال استفاده هستند. در این کتابخانه مردم همواره قدم می‌زنند تا از نماهای گسترده داخلی و پانورامای آن از بالکن باغ مانند طبقه سوم، عکسی بیندازند.

هدف اصلی این کتابخانه کسب بیش از سه میلیون بازدید کننده در سال است. از زمان گشایش آن در سپتامبرگذشته، بیش از یک میلیون و 700 هزار نفر از ورودی‌های این کتابخانه گذر کرده‌اند.
سارا لورا دیویس، 31 ساله از بیرمنگهام این‌طور می‌گوید: من هرگزچنین کاری را در این کتابخانه انجام نداده بودم. احساس می‌کنم اینجا بیش از یک اجتماع محلی است. هر کسی می‌تواند به این‌جا بیاید و از آن استفاده کند، اینجا فقط برای جست‌وجوی کتاب‌ها نیست.

تغییر زندگی‌ مردم و کتابخانه های عمومی
خانم روول می‌گوید کتابخانه‌های غیر ادبی می‌توانند دو منظوره عمل کنند زیرا افرادی که وارد این کتابخانه‌ها می‌شوند، بیشتر علاقه دارند از خدمات آموزشی استفاده کنند.
«برنامه‌های ما به مردم انگیزه می‌دهند که بازگردند و آن‌ها را با خدماتی روبه‌رو می‌کنند که در برخی موارد می‌تواند زندگی افراد را نیز تغییر دهند.» از سوی دیگر این کتابخانه خدمات آموزشی مختلفی را از جمله مشاوران متخصص برای مهارت‌های ادبی، حسابداری و کامپیوتری ارایه می‌دهد.
او اضافه کرد: «افرادی که شاید در مدرسه نادیده گرفته شده باشند یعنی آن‌ها که ممکن است نگرانی‌شان گذر از آستانه یک دانشگاه بوده، چنین احساسی را نسبت به یک کتابخانه نخواهند داشت.»
در روستای «نورث یورکشایر» در «وست آیتون» که در نزدیکی «اسکار بوروگ» قرار گرفته است، گروهی از داوطلبان، دیدگاه مشابهی را البته در مقیاسی کوچکتر، نسبت به آن‌چه کتابخانه‌ها قادرند انجام بدهند دارند.
شورای سابق آنجا، مرکز منابع و کتابخانه داوطلبانه «درونت ولی بریج» را در ماه می سال 2012 با ظرفیت 40 نفر راه اندازی کرد.
سام مرون، 28 ساله، که در هفته چند ساعتی داوطلبانه به فعالیت مشغول است می‌گوید: «در کنار تامین خدمات کتابخانه‌ای، سخنرانان مهمانی در اینجا حضور دارند. برای مثال سخنرانی از مرکز مزایده محلی، که اقلامی را به همراه آورد و درباره تاریخچه آن‌ها سخن گفت.»
خانم مرون افزود این مرکز اخیرا یک گروه هنری، مشتمل بر 25 نفر را راه انداخته که افراد در آن به یکدیگر آموزش بافندگی، قلاب‌بافی و دوزندگی می‌دهند.
«قطعا ما از ایده‌های جدید استقبال خواهیم کرد، فقط می‌خواهیم در جامعه محلی با اهمیت جلوه کنیم و محلی برای ملاقات باشیم.»
در محوطه پشتی کتابخانه بیرمنگهام، در کافی شاپی با دیوارهای شیشه‌ای، «یونیس اورکا» 45 ساله اهل «ولورهمپتون»، به همراه دختر چهار ساله‌اش، لئونی، در حال لذت بردن از فنجان قهوه خود است. آن‌ها حداقل دو بار در هفته، از نمایش کودکان در تئاتر کتابختانه بهره و لذت می‌برند.
او می‌گوید حضور این کافه بسیار مهم است زیرا می‌تواند افراد را مدت زمان بیشتری در ساختمان نگه ‌دارد. در غیر این‌صورت ممکن است برای تهیه یک قهوه، از کتابخانه خارج شوید و نخواهید تمام مسیر را برای ورود دوباره به کتابخانه بازگردید.

در جای دیگری از این ساختمان 31 هزار متر مربعی، والدین می‌گویند آن‌ها شیفته "داستان های ادامه دار" هستند که در فضایی مشابه آمفی تئاتر گفته می شود. اینجا فضایی است که داستان‌گوهای کودکان در آن حاضرند و حیوانات عروسکی هم برای بازی مهیا هستند.
خانم اورکا می‌گوید «به یکی از دوستانم می گفتم برخی گمان می‌کنند این هم کتابخانه‌ای معمولی است اما باید به آن‌ها بگویم که این کتابخانه‌ای متفاوت است. یک تفاوت عمده‌اش این است که در محوطه سالن آن می‌توان به راحتی صحبت کرد. این فضایی اجتماعی است. زمانی که به کتابخانه‌های دیگر می‌روید احساس می‌کنید نمی‌توانید صحبت کنید. در اینجا آرامش بیشتری حاکم است.»