به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا)، محمدرضا رحمانی یار احمدی مشهور به مهرداد اوستا در 20 بهمن 1308 هجری خورشیدی در شهر بروجرد در خانواده ای علاقمند به شعر و ادبیات دیده به جهان گشود.

مهرداد اوستا استعداد فراوانی برای شعرگویی داشت به گونه ای که از کلاس پنجم ابتدایی با تشویق معلمان خود به سرودن شعر پرداخت و در نوجوانی شعرهایی سرشار از احساس را منتشر ساخت. وی در 12 سالگی به همراه خانواده راهی تهران شد و تحصیلات خویش را در یکی از دبیرستان های شبانه این شهر به پایان رساند.

او در ۱۳۲۷ هجری خورشیدی به منظور تحصیل در مقطع کارشناسی رشته معقول و منقول(الهیات) راهی دانشگاه تهران شد و سپس در رشته ی فلسفه ادامه تحصیل داد و به دریافت مدرک کارشناسی ارشد از این دانشگاه موفق شد. وی در این زمان از دانش استاد بدیع الزمان فروزانفر ادیب سرشناس معاصر نیز بهره برد.

مهرداد اوستا در دوره دانشجویی به عنوان مسوول ساماندهی کتابخانه ها، مقاله ها و کتاب های ادبی در وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) مشغول به کار شد و در چندین دبیرستان تهران نیز به آموزش می پرداخت.

او با تلاش و کوشش بسیار توانست مقام استادی در دانشگاه تهران را در 25 سالگی به دست بیاورد و در رشته های گوناگون علوم انسانی همچون فلسفه، زبان فارسی، ادبیات فارسی، فلسفه ی تاریخ، تاریخ هنر، تاریخ اجتماعی هنر، زیبایی شناسی، روش تحقیق در زیبا شناسی و تاریخ موسیقی به آموزش بپردازد. اوستا همچنین پس از چند سال به شورای بررسی رساله های دکترای دانشجویان پیوست.

مهرداد اوستا علاقه بسیاری به یادگیری داشت، به همین دلیل به ادامه ی تحصیل در دوره ی دکتری ادبیات فارسی مشغول شد تا توشه علم خویش را پربارتر از پیش سازد.

وی با تصحیح دیوان سلمان ساوجی و انتشار نخستین مجموعه شعر خود با نام «از کاروان رفته» که گنجینه ارزشمندی از شعر فارسی به شمار می رود، دنیای شعر و ادب را شگفت زده کرد.

مهرداد اوستا در سال های بعد با آفرینش اثرهای ارزشمند دیگری همچون پالیزان و از امروز تا هرگز، توانایی خویش را در عرصه نویسندگی به همگان نشان داد به گونه ای که عبدالحسین زرین کوب در نقد کتاب پالیزان وی در کنار ستایش محتوای این اثر گفت که مهرداد اوستا با خلق این اثر، سبک جدیدی را به سبک های نگارش جهان افزوده است.

رساله ای در فلسفه، منطق، روانشناسی و اخلاق، عقل و اشراق، تصحیح رسایل خیام، مجموعه شعر حماسه ی آرش، از امروز تا هرگز، اشک و سرنوشت و روش تحقیق در دستور زبان فارسی و شیوه ی نگارش از دیگر اثرهای وی به شمار می رود.

این نویسنده ی توانا به منظور بهره مندی از دانش دیگر استادان مشهور آن زمان با «سباستین مونه» فیلسوف شرق شناس فرانسوی آشنا شد و سپس برای افزایش دانش خود به فرانسه رفت.

پس از پیروزی انقلاب، مهرداد اوستا مقام های بسیاری همچون وزارت فرهنگ و آموزش عالی، ریاست دانشگاه تهران، ریاست مجتمع عالی هنر و... را بر عهده داشت.

این استاد نامی ایران زمین در کنار قصیده سرایی، سبک های دیگر ادبی همچون غزل، مثنوی، دوبیتی های پیوسته، رباعی و... را نیز دنبال می کرد. مهرداد اوستا در آن دوره پس از ملک الشعرای بهار، بزرگ ترین قصیده سرای معاصر به شمار می رفت.

«ژان پل سارتر» نویسنده ی مشهور فرانسوی در سده ی بیستم میلادی به دلیل استعداد و دانش فراوان مهرداد اوستا در فلسفه و شعرهای بی همتای فارسی، او را یکی از متفکران برجسته مشرق زمین بر شمرد.

سرانجام مهرداد اوستا، شاعر و فیلسوف بزرگ ایران زمین در 17 اردیبهشت 1370 هجری خورشیدی هنگامی که مشغول تصحیح شعری در شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تالار وحدت بود، دچار حمله ی قلبی شد و دیده از جهان فرو بست.

به بهانه تولد مهرداد اوستا یکی از اثرهای مشهور این اندیشمند نامی مشرق زمین را مرور می کنیم:

وفا نکردی و کردم، خطا ندیدی و دیدم

شکستی و نشکستم، بُریدی و نبریدم

اگر ز خلق ملامت و گر ز کرده ندامت

کشیدم از تو کشیدم، شنیدم از تو شنیدم

کی ام، شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب

ز چشم ناله شکفتم، به روی شکوه دویدم

مرا نصیب غم آمد، به شادی همه عالم

چرا که از همه عالم، محبت تو گزیدم ...

* با الهام از کتاب هزار صفحه درباره ی مهرداد اوستا