همکاران وی در بیمارستان، درباره این پروفسور خون‌شناسی می‌گویند: بارها به ایشان پیشنهاد شده بود که برای مشاغل تحقیقاتی در ازای دریافت حقوق هنگفت و امکانات دیگر، ساکن کشورهای اروپایی و آمریکایی شود، ولی او خدمت رایگان به کودکان سرطانی وطنش را برگزید. حتی یک ریال کارانه بیمارستانی دریافت نکرد. تمام درآمد یک پزشک از کارانه بیمارستانیش تامین می‌شود و او از این گذشته است تا فشاری بر کودکان و خانواده‌هایشان نیاید. پروفسور پروانه وثوق تا واپسین روزهای حیات، رئیس هیات امنا، سرپرست تیم پزشکان و یکی از بانیان بیمارستان فوق‌تخصصی سرطان کودکان تهران (محک) بود.
افتخارات علمی یک فرشته
در کارنامه علمی پروانه وثوق، تالیف بیش از 100 عنوان کتاب و مقاله در زمینه بیماری‌های خون و سرطان کودکان دیده می‌شود.
فعالیت در انجمن‌ها و برنامه‌های تخصصی بین‌المللی همچون انجمن بین‌المللی سرطان اطفال (SIOP)، اتحادیه بین‌المللی کنترل سرطان (UICC)، شبکه بین‌المللی تحقیق و درمان سرطان (INCTR)، اتحادیه سرطان کودکان خاورمیانه (MECCA)، برنامه سرطان اطفال در کشورهای در حال توسعه (PODC)، ریاست برد فوق‌تخصصی خون و سرطان کودکان و عضویت در فرهنگستان علوم پزشکی ایران، از جمله سوابق اجرایی و علمی افتخارآمیز پروفسور پروانه وثوق است.
پروانه وثوق که بود؟
پروفسور پروانه وثوق، متولد اسفندماه 1314 در تفرش بود. او دکترای عمومی خود را در سال 1342 از دانشکده علوم پزشکی تهران دریافت کرد و دوره‌های تخصصی و فوق‌تخصصی‌اش را در دانشگاه‌های کمبریج، ماساچوست و ایلینویز گذراند و دوره تکمیلی پزشکی را در دانشگاه واشنگتن سپری کرد. اما با پایان تحصیلاتش دوباره به ایران برگشت و در سال 1350 در بیمارستان حضرت علی‌اصغر (ع)، مشغول به‌کار شد. بیمارستان های «مفید» و «کودکان تهران» هم از جمله مراکز درمانی بود که پروفسور وثوق در آنها به طبابت مشغول بود.
زندگی یک پزشک متعهد در آینه زمان
پروانه وثوق، در سال‌های خدمات موثر پزشکی خود، کودکان سرطانی بسیاری را از سراسر جهان درمان کرده و سلامتی را به آنان بازگردانده بود.
وی بخش هماتولوژی و آنکولوژی را در بیمارستان حضرت علی‌اصغر (ع) راه‌اندازی کرد. وثوق همچنین از ابتدای تاسیس موسسه محک در سال ۱۳۷۰، با این مرکز پژوهشی همکاری کرده و از آغاز فعالیت بیمارستان فوق‌تخصصی سرطان کودکان محک در سال ۱۳۸۶ به‌صورت داوطلبانه سرپرستی تیم پزشکی این بیمارستان را بر عهده گرفت و در طول سال‌ها خدمت لقب «فرشته کودکان ایران» و «مادر ترزای ایران» را گرفت.
پروفسور وثوق، رییس هیات امنای بیمارستان تخصصی محک نیز بود و تا آخرین روزهای عمر خود، علاوه بر ریاست هیات امنای موسسه خیریه محک، به امر تعلیم و تربیت دانشجویان پزشکی نیز اشتغال داشت.
برداشت آخر
پروانه وثوق هیچ‌گاه ازدواج نکرد. او سحرگاه دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ پس از یک دوره بیماری، در سن ۷۸ سالگی درگذشت و با همراهی کودکان سرطانی که سال‌ها به آنها امید زندگی داده بود، از موسسه محک تا بهشت زهرا (س) بدرقه شد.
امروز که برای این مطلب در دنیای مجازی به دنبال عکس پروفسور وثوق می‌گردم، عدم توفیق در دیدار «مادر ترزای ایران» حسرتی در دلم گذاشت. هرچه بیشتر نامش را جستجو می‌کنم، انسانیت برایم معنایی عمیق‌تر پیدا می‌کند. نمی‌دانم که پروانه وثوق را «مادر ترزای ایران» بنامم یا «مادر ترزا» را «پروانه وثوق» خطاب کنم.
نظر شما