به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «داستان‌های بهارات» شامل داستان‌هایی معنوی از سرزمین هند است که ناراینا کاستوری آن‌ها را گردآوری کرده و بخشی از این داستان‌ها با ترجمه هومن بابک به بازار کتاب ایران راه یافته‌اند.

بابک با اعلام خبر انتشار کتاب دوم این مجموعه، از چاپ جلد سوم آن همراه با مقدمه‌ای طولانی درباره هنر قصه‌گویی در هند تا پایان سال  (1392) خبر داد و گفت: هنر قصه‌گویی را در هند با نام «هاریکاتا» می‌شناسند. سبک‌های متفاوتی از قصه‌گویی هندی وجود دارد که آمیخته‌ای است از نیایش‌ها، داستان‌‎ها، شعر و موسیقی. قصه‌گویی در جنوب هند در ایالت‌هایی مانند آندرا پرادش، تامیل نادو و کارناتاکا رواج بیشتری دارد و برخی نیز مانند ایران، هنر نقالی و پرده‌خوانی هستند.

وی افزود: در هند قصه‌گویی در سخنرانی‌های مذهبی رواج بیشتری دارد. در هند قدیم هم قصه‌گویی یکی از واسطه‌های انتقال فرهنگ از نسلی به نسل دیگر بوده و داستان‌ها معمولا متضمن پیام‌های اخلاقی، دینی و مذهبی بوده‌اند. سه کتاب «داستان‌های بهارات» را می‌توان در زمره گونه ادبی «قصه‌گویی» طبقه‌بندی کرد. این داستان‌ها با شاخصه‌های داستان کوتاه تفاوت دارند و اصولا در هند نیز گونه ادبی داستان کوتاه را از این شیوه ادبی جدا می‌کنند. همچنین داستان‌های سه کتاب در برگیرنده نکات اخلاقی هستند که شاخصه این گونه ادبی محسوب می‌شود.

این کتاب شامل داستان‌های کوتاه اخلاقی و معنوی از کشور هند است و داستان‌های آن از سبک خاصی به نام «کاتاها» پیروی می‌کنند. بهارات نام باستانی سرزمين هند است و فرهنگ و معنويت اين سرزمين در داستان‌ها نشان داده می‌شوند.

به گفته بابک، قطع کتاب در چاپ نخست کتاب یکم رقعی بود ولی در چاپ دوم ناشر تصمیم گرفت آن را به خشتی تغییر دهد و طراحی جلد را نیز تغییر داد.

این پژوهشگر فرهنگ هند درباره پیشینه آشنایی‌اش با داستان‌های این کتاب اظهار کرد: سال 1380 در سفری پژوهشی به هند با شیوه قصه‌گویی هندی‌ها و داستان‌گوهای دوره‌گرد آشنا شدم و تصمیم گرفتم مجموعه‌ای از قصه‌های روایت‌شده با این شیوه را به فارسی ترجمه کنم. سرانجام در پرستشگاهی در جنوب هند با دو کتاب با نام‌های اصلی «اکو چیننا کاتا» روبه‌رو شدم که مجموعه‌ای از این گونه داستان‌ها را در خود داشت. دو کتاب نخست «داستان‌های بهارات» شامل 100 داستان برگزیده از آن دو کتاب است.

در بخشی از این کتاب آمده است: «عبدالله خسته از کار روزانه در گوشه مسجدی در شهر مکه خوابیده بود. او با صدای دو فرشته که بالای سرش گفت‌وگو می‌کردند از خواب پرید. هنگامی که خوب گوش داد، فهمید دو فرشته درمورد آماده کردن فهرستی از افراد معنوی گفت‌وگو می‌کنند. یکی از فرشتگان به دیگری می‌گفت دوست خوبم محبوب‌خان که در شهر اسکندریه زندگی می‌کند، نفر نخست این فهرست است ولی او هیچ‌وقت به شهر مکه پا نگذاشته‌است. با شنیدن این جملات، عبدالله اندیشید و با خود گفت که این محبوب‌خان کیست که این‌گونه مورد توجه فرشتگان است؟ او متعجب بود که چطور محبوب خان با این که تابه‌حال به مکه پا نگذاشته نفر نخست این فهرست است...»

هومن بابک نویسنده، مترجم و محقق حوزه هنر و تمدن هند است و حدود 15 سال در حوزه‌های مختلف فرهنگ هند (ایندولوژی) از جمله جامعه‌شناسی، هنر، ادبیات، اسطوره‌شناسی، مردم‌شناسی و تاریخ، پژوهش کرده است. «عروسک‌های هند»، «کتاب کوچک واستو» و «واستو ویدیا»، «سرزمین سازها» و «کالی» از جمله آثار منتشر شده این پژوهشگر هستند.

کتاب دوم «داستان‌های بهارات» با ترجمه بابک با شمارگان هزار و 500 نسخه، در 160 صفحه و به قیمت هفت هزار تومان از سوی انتشارات «لیوسا» منتشر شده‌است.