موضوع جامعه معلولان و مسایل و مشکلات مربوط به این قشر، موضوعی است که معمولا از دید افراد جامعه صرفا به خانواده‌های این افراد بر می‌گردد و  بیشتر، از كنار مشكلات این افراد به سادگی می‌گذرند.  خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، برای بررسی مشکلات و جایگاه نویسندگان آسیب‌دیده جسمی در جامعه کنونی، به سراغ یکی از آنها رفته تا وضع آن‌ها تا اندازه‌ای موشکافی شود. در گفت‌وگو با حسن نیکفرد؛ نویسنده و شاعری که از معلولیت جسمی رنج می‌برد، تلاش کردیم اطلاعات مختصری در مورد  او و مشکلات چاپ کتاب‌هایش در بازار چاپ و نشر در اختیار خوانندگان گرامی قرار دهيم.

* آقای نیکفرد،  کمی از خودتان بگویید. 
متولد 2 فروردین 1322 در شهرری هستم. بعد از تحصیلات ابتدایی و دیپلم، به تحصیل در مقطع لیسانس زبان و ادبیات آلمانی پرداختم. مدتی به شغل آموزگاری و معلمی روی آوردم و پس از آن به استخدام وزارت نیرو در اداره برق در آمدم. بنده در  دو سالگی دچار بیماری شدم که پس از آن بهبود یافتم، اما دوباره در  61 سالگی دچار عود بیماری فلج شدم و کماکان با این مشکل جسمانی دست و پنجه نرم می‌کنم.

*  بیشتر به چه کتاب‌هایی علاقه دارید؟
علاقه من بیشتر به کتاب‌های تاریخی و دوران گذشته است. در مرحله بعد، به مطالعه‌ کتاب‌های مربوط به حوزه ادبیات و بیوگرافی شاعران ایرانی می‌پردازم.

* انگیزه نوشتن در شما چه زمانی به وجود آمد؟
سفر به کشورهای خارجی، مهمترین انگیزه نوشتن را در من به وجود آورد. با دیدن و لمس سختی‌ها و مشکلات ایرانیان خارج، دغدغه عشق به وطن در من مضاعف شد و احساس کردم می‌توانم این عشق را روی کاغذ جان ببخشم. در واقع تاثیر فضای فکری این سفرها، در نوشتن کتاب‌هایم بسیار پررنگ بود.

* مشکلات ایرانیان خارج  چقدر عمیق بود که باعث شد شما به نوشتن روی بیاورید؟
من زمانی‌که به کشورهای دیگر سفر کردم با دو گروه از ایرانیان رو‌به‌رو شدم. ایرانیانی که برای ادامه تحصیل و تخصص و اخذ مدرک به آن‌جا سفر کرده بودند و ایرانیانی که بدون هیچ‌گونه آشنایی و تحصیلات مهاجرت کرده بودند ودر آن‌جا به مشاغل پست و پایین مشغول به کار بودند. در حقیقت،  با دیدن این دسته از ایرانیان سرگردان که هویت ملی خود را از دست داده‌بودند، بسیار متاثر شدم و این‌گونه شد که دغدغه وطن و عرق ملی موضوع اصلی کتاب‌هایم شدند.

* فکر می کنید طیف مخاطبان کتاب‌های شما چه کسانی هستند؟
به نظرم مخاطبان نوشته‌های من بیشتر کسانی هستند که عرق ملی داشته و همواره عشق به میهن و کشورشان را در دل می‌پرورانند.

* کدامیک از کتاب‌های شما بیشتر با استقبال عمومی مواجه بوده‌است؟
 کتاب «گلبانگ وطن». زیرا  افراد بیشتری را تحت تاثیر قرار داد.

* آیا شما پیش از این هم، تجربه نگارش داشته‌اید؟
بله. استعداد نویسندگی در همان اوایل جوانی در من جرقه زد. زمانی‌ که در دانشکده مشغول به تحصیل بودم، مقالاتی را در مجلات چاپ می‌کردم و زمانی که در اداره برق کار می‌کردم، بیشتر، نوشتن نامه‌های اداری و ادبی به من محول می‌شد و مقالاتی را نیز در مجله اداره می‌نوشتم. اما هنوز خود را یک نویسنده حرفه‌ای نمی‌دانم.

*شما پس از مدتی، دچار ضایعه نخاعی شدید و در حال حاضر می‌توانید یکی از نمونه‌های خوب روحیه و پشتکار در میان جوانان باشید. آیا تا به حال در مورد این‌که از خود و مشکلاتتان بنویسید، فکر کرده‌اید؟
من هنوز تصمیم به نوشتن کتابی در مورد خودم نگرفته‌ام . زندگی من شدیدا تحت تاثیر این نقص جسمانی قرار گرفته است و گاهی پیش می‌آید که حتی سه تا چهار ماه از خانه بیرون نمی‌آیم. به همین دلیل پیگیری چاپ کتاب و مسایل مربوط به آن دیگر برایم مقدور نیست.

* مشکلات شما در چاپ کتاب به عنوان کسی که از نارسایی جسمی رنج می‌برد، چه چیزهایی بوده است؟
من برای چاپ کتاب‌هایم مشکلات زیادی داشتم. مشکلات رفت ‌و‌ آمدی که برای پیگیری چاپ کتاب‌هایم بود بسیار ملال‌آور بود. مشکلات مالی، به دلیل گران تمام‌شدن چاپ کتاب هم مساله دیگری در این زمینه بود. اما مهمترین مشکل، مشکل توزیع کتاب‌هایم بوده است و به دلیل مشکلات حرکتی،  توزیع و پخش کتاب‌ها برایم میسر نبود و تنها حدود 250 جلد از کتاب‌هایم را وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خریداری کرد و تعداد محدودی را هم خودم به دوستان و آشنایان داده‌ام و بقیه آنها در خانه انبار شده است. نبود مراکز توزیع کتاب در کشور ما مساله بزرگی است که باید به آن توجه شود. اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امکانی را ایجاد می‌کرد تا مشکلات توزیع کتاب برطرف شود، فکر می‌کنم اقدام بسیار خوبی برای حمایت از نویسندگان بود.

* آیا شما کتاب دیگری در دست تالیف دارید؟
بله. بنده دو مجموعه شعر دیگر هم  دارم که به دلیل مشکلاتی که بیان کردم،  چاپ آن‌ها برایم میسر نیست.

* توصیه شما به افرادی که از نقص جسمانی رنج می‌برند چیست؟
داشتن امید، دلسرد نشدن از زندگی، پیگیری آرزوها و ادامه فعالیت‌هایشان، مهمترین توصیه من به آن‌هاست. آن‌ها باید بتوانند با  مشکل نقص جسمانی کنار بیایند و آن را بپذیرند.  می‌خواهم در این‌جا توصیه‌ای هم به مسوولان کشور برای حمایت از این قشر داشته باشم. اگر سازمان‌ بهزیستی تدابیری برای تامین اولیه امکانات بهداشتی اتخاذ می‌کرد، می‌توانستیم وضع بهتری داشته باشیم.

* قابل ذکر است نام «حسن نیکفرد» با عنوان امیرحسین نیکفرد هم یاد شده است که وی دلیل آن را ناشی از اشتباه تایپی چاپخانه دانست. «گلبانگ وطن: مجموعه شعر» و «دور از وطنم: هرگز» از کتاب‌های وی هستند.