هنر فلزکاری دوره صفوی
به گفته آرتور پوپ با تأسیس سلسله صفویه (907 ـ 1147 هـ .ق.) آخرین مرحله عالی تکامل هنری که نشانه نیروی زوال‌ناپذیر سنت‌های هنر ایرانی است، بار دیگر جلوه‌گری کرد. شاه اسماعیل (907 ـ 930 هـ .ق.) و شاه طهماسب (930 ـ 984 هـ .ق.) و شاه عباس اول (996 ـ 1083 هـ .ق.) در درباری فرمانروایی می‌کردند که در آن هنرمندان در صف سفیران می‌نشستند، و دورانی ایجاد کردند که دوران طلایی هنر ایران به شمار می‌رود. لازم به ذکر است که حکومت صفویان حکومت مذهبی بود، مذهب تشیع که در ادوار پیشین پایگاه‌های پراکنده در ایران داشت، مذهب رسمی حکومت صفویان شد.
در فلزکاری عصر صفوی که بر پایه‌های سنت‌های قدیم و مهارت فلزکاران این دوره استقرار یافته بود، چیره دستی و نبوغ هنرمندان این عصر به چشم می‌خورد طراحان و نقاشان این زمان با شیوه‌های جدید موازین تازه‌ای در سبک‌های خود ایجاد کردند و در موارد بسیاری، شکل و ترکیب اشیاء قدیم را که ظاهری زمخت، خشن و بزرگ داشت، به کناری نهادند. در این زمان زیبایی و ظرافت جایگزین شدت و خشونت قدیم شد، به عنوان مثال شمعدان‌های پرحجم و بزرگ سلجوقی که بر روی بدنه‌ای طبل مانند قرار گرفته بودند، و همچنین طشت‌های بزرگ که دارای دیواره بلند بودند، و تنگ‌های سنگین و حجیم در این زمان منسوخ شد و جای خود را به شمعدان‌های زیبا و ظروف کوچک، یا پارچ‌هایی کوتاه با اشکال موزون داد.
صفحه 52/ قلمزنی (تاریخچه، آموزش و اساتید بنام)/ حامد شعبانی منش/ موسسه انتشاراتی جمال هنر/ چاپ اول/ سال 1392/ 144 صفحه/ 12500 تومان
سه‌شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما