جلد اول «خاطرات دکتر حسن روحانی: انقلاب اسلامی( 1341-1357)» از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ دوم میرسد.-
در بخشی از این کتاب آمده است: «با وجود رشد و گسترش فرهنگ کتبی و بهرهگیری روحانیت از وسایل نوین و پیشرفته در امر تبلیغ دین، هنوز فرهنگ شفاهی، سخنرانی، وعظ و خطابه و منبر کارکرد ویژه و اصیل خود را از دست نداده و سخنرانان مذهبی و وعّاظ، همچون علمای بلاد به سبب ارتباط مستقیم خود با توده مردم، از جایگاه خاصی برخوردارند.
وظیفه اهل منبر، تبلیغ دین و نشر آموزههای اسلامی در میان عموم مردم است که به همین علت در سلسله مراتب روحانیت شیعه از دیگر روحانیونی که بیرون از حیطه وعظ و خطابه فعالیت میکنند، متمایز گشتهاند.
در تاریخ معاصر ایران، کار وعظ و خطابه با آغاز نهضت تنباکو و پس از آن انقلاب مشروطیت، بهتدریج رنگ و لعاب سیاسی گرفت و سخنورانی مانند سیدجمالالدین اسدآبادی برفراز منبر، به نقد رفتار «حکام و کارگزاران امور دولتی» پرداختند و شـاه را نه «قبله عالم» که «خادم و پرستار و پاسبان ملت اسلام» نامیدند و دائماً یادآوری میکردند: «ایران حرکت کرده است، پرده از پیش چشم مردم برداشته شد، دیگر نمیخواهند ظلم به خودشان را ببینند.»
صرفنظر از روزگار حکومت رضاخان و برخورد او با روحانیت، در سالهای پس از شهریور 1320، افزون بر برپایی منابر و رونق گرفتن کار سخنوران، پدیده منبر سیاسی نیز جانی تازه گرفت و اهمیت آن روز افزون شد. با آغاز نهضت اسلامی در پاییز 1341، نسلی از طُلاب علوم دینی وارد عرصه تبلیغ شـدنـد که در سالهای پرفـراز و نشیب پس از حـادثه 15 خـرداد 1342 و بـهویژه در سالهای 1355 و 1356، در آگاهی دادن به افکار عمومی، بیان حقایق و تحریک و شوراندن مردم برضد نظام سلطنتی، نقشی در خور توجه بر عهده گرفتند و بر شتاب انقلاب افزودند.
از طرف دیگر از دهه 1330 به بعد، فضلای روشنفکر حوزه در تلاش برای آشنایی با علوم جدید و دانشگاهی و ارتباط با تحولات جهانی برآمدند و شخصیتهایی نظیر استاد مطهری، دکتر بهشتی، آیتالله خامنهای، آیتالله هاشمیرفسنجانی، دکتر مفتح، آیتالله مکارم شیرازی و نظایر آنان فضای جدیدی در حوزههای علمیه و در میان جوانان متدین و روشنفکر بهوجود آوردند.
از دهه 1340 به بعد در این مسیر بسیاری از فضلا و دانشمندان حوزه علمیه قم گام برداشتند که این نهضت علمی و روشنفکری با حرکت انقلابی و مبارزاتی توأم شده بود. این گروه نقش بسیار مؤثری در جذب جوانان کشور به دین و انقلاب داشتند.
حجتالاسلام دکتر حسن روحانی از جمله روحانیونی است که در ایام طلبگی خود در قم از آغاز غائله انجمنهای ایالتی و ولایتی تا پانزدهم خرداد 1342 و رویدادهای پس از آن، شاهد و ناظر وقایع بود و در دامان نهضت پرورش یافت و برآمد و از سخنرانانی شد که به منبر سیاسی اعتلا بخشید و خود پخته گردید.
همچنین وی از فضلایی بود که علاوه بر دروس حوزوی از دانشگاههای داخل و خارج کشور هم بهره جست و این ویژگی بر تأثیرگذاری سخنان و فعالیتهای سیاسی وی افزوده بود. ممتازبودن وی در حوزه و دانشگاه شاهدی بر هوش و استعداد و تلاش و جدیت فوِالعاده وی میباشد. همچنین وی از بنیانگذاران جامعه روحانیت مبارز تهران و عضو شورای مرکزی آن از ابتدای تأسیس بوده و لذا جزو افراد مؤثر برای سازماندهی حرکتهای مردمی در انقلاب اسلامی محسوب میشود.
تلاش سیاسی ایشان در دوره دانشجویی در محیط دانشگاه تهران، فعالیت استثنایی وی در دوره خدمت وظیفه عمومی و فعالیت گسترده ایشان در دانشگاههای خارج از کشور در ماههای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نیز جزو نکات برجسته زندگی سیاسی وی میباشد.»
چاپ نخست جلد اول «خاطرات دکتر حسن روحانی: انقلاب اسلامی( 1341-1357)» در قطع رقعی و با شمارگان دو هزار نسخه و با بهای 82 هزار ریال از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است. این اثر به زودی تجدید چاپ میشود.
نظر شما