روش لمّی 

در دیدگاه ملاصدرا یکی از مهم‌ترین محورهای اثبات نظام احسن، در استدلال به روش لمّی، طرح مسئله «عنایت» است. ابن‌سینا و دیگر فلاسفه مشاء و نیز اشراقیان، با وجود اختلاف‌هایشان در تفسیر معنای علم الهی، برای اثبات نظام احسن استناد به «عنایت» کرده‌اند. مرحوم ملاصدرا هم در این باره به طور مفصّل به بحث پرداخته است. ایشان غیر از روش عنایت، راه‌های دیگری نیز برای اثبات نظام احسن به روش لمی مطرح کرده است. در این بخش برهان‌های لمّی فلسفی در دو دسته «عنایت» و «برهان‌های دیگر» به بحث گذاشته می‌شود.
الف) «عنایت»؛ ملاصدرا عنایت را در الحکمة المتعالیه و مبدأ و معاد مطرح کرده است. اما تقریر و تبیینی که از عنایت در مبدأ و معاد ارائه می‌دهد، با تبیین و شرحی که در الحکمة المتعالیه ارایه می‌کند، متفاوت است ولی در مبداً و معاد پس از طرح تفصیلی مسئله عنایت به روش مشائیان و اشراقیان، در مطلبی ذیل عنوان «تکمیل»، دیدگاه خود را مطرح می‌کند که به نظر می‌رسد همان دیدگاه مکتب اشراق است.
استاد آشتیانی درباره دیدگاه ملاصدرا در مبدأ و معاد معتقد است وی در این کتاب دیدگاه شیخ اشراق را قبول کرده و طریقه خاص خود را شرح نکرده است.

صفحه 66/ رهیافتی قرآنی به نظریه نظام احسن / دکتر جواد پورروستایی/ انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه / چاپ اول/ سال 1392/ 176 صفحه/ 4600 تومان