چگونگی کشف انرژی هسته‌ای
حدود سه قرن قبل از میلاد مسیح، دانشمندی یونانی به نام دموکریت با مطالعه روی اشیای پیرامونش، به این نتیجه رسید که اشیا با وجود شکل ظاهری متفاوتی که دارند، از ذرات بسیار ریز و تجربه‌ناپذیری تشکیل شده‌اند. وی نام این ذرات را «اتم» نهاد که در زبان یونانی به معنی «نشکن» است. دو هزار سال بعد از دموکریت، دانشمندی انگلیسی به نام جان دالتون به این نتیجه رسید که اتم هم قابل تجزیه و شکستن است. در سال 1927 میلادی، آلبرت انیشتین فرمول (me-e) را مطرح و ثابت کرد که اگر اتم شکافته شود انرژی عظیمی ایجاد می‌شود.
کشف انرژی هسته‌ای، یکی از مهم‌ترین و اثرگذارترین کشفیات بشر در طول تاریخ بود، اما نکته‌ای که تقریباً از همان آغاز نگرانی عمیقی را در سطح جهان پدید آورد، قدرت تخریب فوق‌العاده انرژی هسته‌ای بود که خیلی زود توسط ابن هایمر، شاگرد انیشتین، اجرا شد و امریکایی‌ها برای نخستین بار به طور کاملاً سری در صحرای «نوادا» انفجار هسته‌ای را آزمایش کردند.
کاربرد انرژی هسته‌ای: انرژی هسته‌ای کاربردهای فراوانی دارد که می‌توان آن را به دو بخش نظامی و غیرنظامی یا صلح‌جویانه تقسیم کرد. با این ملاحظه، پیشرفت در فن‌آوری هسته‌ای، پیشرفت در رشته‌های علمی مرتبط با این فن‌آوری را به دنبال دارد. بنابراین، پیشرفت در این رشته به معنای پیشرفت در علوم مرتبط دیگر است. نقش فن‌آوری هسته‌ای در توسعه کشور بسیار ضروری است.
صفحه 72/ ایده‌پردازی و موضوع‌یابی رسانه‌ای/ محمدکاظم جعفرزاده فیروزآبادی/ ترجمه محمدحسین نوحی نژاد ممقانی/ انتشارات صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و مرکز پژوهشهای اسلامی/ چاپ اول/ سال 1391/ 199 صفحه/ 5500 تومان
چهارشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما