وقتی باورهای ناکارآمد بیماران مانع شکلگیری اتحاد
درمانی میشوند
علاوه بر مواردی که ذکر شد، مشکلات اتحاد درمانی میتواند به باورهای ناکارآمد کلی بیماران درباره خودشان، دیگران و روابط و همچنین راهبردهای مقابلهایشان، ربط داشته باشند. به عنوان مثال، ممکن است برخی بیماران اعتقاد داشه باشند که احتمالاً درمانگرشان به دنبال عیبجویی و انتقادگری است. البته در صورتی که بیمار این باور را تنها درباره درمانگر داشته باشد و نه تنها مردم، در چنین وضعیتی تغییر دادن این باور آسانتر خواهد بود. از طرف دیگر، چنانچه این باور زیر مجموعه یک باور وسیعتر درباره کل مردم باشد (مثل اینکه «همه مردم عیبجو و انتقادگر هستند»)؛ وجود این باور در ذهن بیمار، استفاده از رویکرد شناخت درمانی استاندارد را با بنبست روبهرو میکند.
درمانگران در ابتدا بایستی براساس مفهومسازی صحیح، باورهای مداخلهگر بیمار را بشناسد و راهبرد مداخلهای را طراحی نمایند. برای برخی از بیماران لازم است باورهای آنها در فرآیند درمان به طور مستقیم و آشکار مشخص و آزمایش شوند. در عین حال، در مورد بعضی دیگر از بیماران، شناسایی ضمنی و ناآشکار باورها و پرداختن به آنها (برای مثال، تغییر دادن روش درمان به منظور اجتناب از فعالشدن باورها) مفیدتر خواهد بود. در مجموع، همانطور که در مثالهای بالینی شرح داده خواهد شد، درمانگران معمولاً میبایست در طول مدت درمان هر بیمار، تعدادی از مداخلات را استفاده کنند.
صفحه 111/ شناخت درمانی برای بیماران مشکلآفرین/ جودیت بک/ دکتر حسن حمیدپور، دکتر زهرا اندوز، شبنم حمیدی، حمید جمعهپور/ انتشارات نسل فردا/ چاپ اول/ سال 1391/ 424 صفحه/ 14800 تومان
شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما