برنامه‌ریزی خطی با بهینه‌سازی (ماکزیمم‌سازی یا مینیمم‌سازی) یک تابع خطی که در مجموعه‌ای از محدودیت‌های مساوی و / یا نامساوی یا ضمنی خطی صدق می‌کند، سروکار دارد. مسئله برنامه‌ریزی خطی را ابتدا جرج بی. دانتزیک، در حدود سال 1947 زمانی که به عنوان مشاور ریاضی اداره بازرسی و نظارت هوایی ایالات متحده خدمت می‌کرد و در بسط و گسترش برنامه‌ریزی پیشرفته، آموزش و پشتیبانی همکاری داشت، ابداع کرد. اگرچه ال. وی. کانترویچ ریاضی‌دان و اقتصاددان شوروی، مسئله‌ای از این نوع را که با سازماندهی و برنامه‌ریزی ارتباط پیدا می‌کرد، در سال 1939 فرمول‌بندی کرده بود، ولی کار او تا سال 1959 ناشناخته باقی ماند. بنابراین مبتکر اصلی برنامه‌ریزی خطی به طور کلی جرج دانتزیک معرفی شد. نیروی هوایی طرح‌ها و برنامه‌های خود را که باید اجرا می‌شد با عنوان «برنامه‌ها» نام می‌برد، به همین خاطر دانتزیک در اولین مقاله‌ای که به چاپ رساند، این مسئله را با عنوان «برنامه‌ریزی با ساختار خطی» مطرح کرد. در واقع اصطلاح «برنامه‌ریزی خطی» وقتی تی.سی.کوپمنز اقتصاددان و ریاضی‌دان در تابستان سال 1948 به همراه دانتزیک در سواحل سانتامونیکای کالیفرنیا قدم می‌زد، ابداع شد.

صفحه 1/ برنامه‌ریزی خطی و جریان‌های شبکه‌ای/ مختار اس. بازارا، جان جی. جارویس و حنیف دی. شرالی/ ترجمه اسماعیل خرم/ نشر کتاب دانشگاهی/ چاپ دوم/ سال 1391/ 344 صفحه/ 9500 تومان