نويسنده «جستارهايي در حكمت متعاليه» در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، عنوان كرد: نسخه نهايي اين اثر را تير ماه امسال به انتشارات دانشگاه امام صادق(ع) تحويل دادم.
بيوك عليزاده گفت: سعي كردم فلسفه ملاصدرا را با تاكيد بر نوآوري‌هاي او و آراي خاص خودش بررسي كنم. در واقع تلاشم در اين كتاب، معرفي حكمت متعاليه ملاصدرا به عنوان مكتبي مستقل در كنار مكاتب فلسفي مشايي و اشراقي بود.
وي با ارايه توضيحاتي مختصر درباره نوآوري‌هاي فلسفي ملاصدرا گفت: او معرفت‌شناسي را كه تا پيش از وي ذيل ساير مسايل فلسفي بحث مي‌شد به صورت يك مساله فلسفي مستقل مطرح كرد. فلاسفه اسلامي پيش از ملاصدرا معرفت‌شناسي را ضمن ديگر مباحث مطرح مي‌كردند، اما صدرالمتالهين براي اين مبحث استدلال آورد و آن را تبديل به يك مساله فلسفي مستقل كرد.
عضو هيات علمي دانشگاه امام صادق(ع) ادامه داد: ملاصدرا بخش مفصلي از مهم‌ترين كتابش «الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الاربعة» را به بحث معرفت‌شناسي اختصاص داد و در مسايل عديده‌اي از اين مبحث كلي دست به نوآوري زد؛ از جمله اين‌كه توضيح داد كه عالم شدن انسان، اتحاد عاقل و معقول يا همان اتحاد عالم و معلوم صورت مي‌گيرد. به اعتقاد او جان آدمي با آموختن فربه‌تر مي‌شود، در واقع ملاصدرا با اين ارايه اين نظر، به عرفان نزديك مي‌شود.
عليزاده افزود: ملاصدرا براي تبيين مساله اتحاد عاقل و معقول استدلال‌هايي را ذكر مي‌كند و به تبيين مفهوم اتحاد و عاقل و عالم مي‌پردازد. به اعتقاد او مراد از عالم، نفس آدمي است و مغز كه عضوي از بدن است، فاعل شناسا محسوب نمي‌شود، بلكه روح و نفس انسان فاعل شناساست. اين نفس با علم ارتباط دارد و اين ارتباط، اتحادي است كه ميان عالم و معلوم برقرار مي‌شود. در كتاب «جستارهايي در حكمت متعاليه» دلايل منطقي ملاصدرا را نيز در اين باره بررسي كرده‌ام.
دوشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۱ - ۱۱:۵۱
نظر شما