نسبت در هدف 

هدف علم اخلاق، جهت دادن به انسان در زمینه افکار، احساس‌ها و رفتارها، به سوی خودسازی و ارزش‌های اخلاقی؛ ولی دانش تربیت درصدد حمایت علمی و نظری، پشتیبانی فکری و الگودهی راهبردی برای فرایند تعلیم و تربیت است. تا اینجا بین هدف این دو دانش هماهنگی‌ای نیست. با تأمین اهداف دانش تربیت، فرایند ارتقای کیفی می‌یابد و به هدف تربیت (ایجاد تغییرهای مطلوب در انسان دیگر) نزدیک می‌شود که در این امر می‌تواند نقطه امیدی برای تشابه و تعامل بین این دو دانش باشد. به بیان روشن‌تر، هدف دانش اخلاق و دانش تربیت (با واسطه)،‌ جهت دادن افکار، علایق، عواطف و رفتارهای فرد به سمت مطلوب و ارزش‌های تعریف شده است. البته از لحاظ رویکرد با هم متفاوت هستند؛ دانش اخلاق، این هدف را در وجود خود فرد دنبال می‌کند و دانش تربیت (و فرایند تربیت) این هدف را در وجود شخص دیگر می‌جوید. دانش اخلاق (و فرایند تخلّق) از رهگذر «خودسازی» و دانش تربیت (و فرایند تربیت) برای «دگرسازی» و «متربی‌پروری» به سمت هدفشان در حرکت هستند.

صفحه 224 / فقه تربیتی (مبانی و پیش‌فرض‌ها)/ علیرضا اعرافی/ انتشارات موسسه فرهنگی اشراق و عرفان/ چاپ اول/ سال 1391/ 560 صفحه/ 12000 تومان