نقش ایمان در راهبردی رهبری 

ایمان در لغت به معنای «تصدیق» است لذا گفته می‌شود: «آمَنَ بِالشِّیِ یعنی صَدَّقَهُ»؛ به چیزی ایمان آورد، یعنی آن را تصدیق کرد، و ضد آن «تکذیب» است، مثلاً‌ گفته می‌شود: «آمَنَ بِهِ قَوم و کذب به قوم»؛ یعنی: گروهی به او ایمان آوردند و گروهی او را تکذیب کردند.
اما ایمان در شرع؛ در واقع همان اظهار خضوع و قبول دستورات شریعت و هر آنچه پیامبر (ص) آورده و اعتقاد پیدا کردن و تصدیق آن است. پس هرکه به شریعت اسلام اعتقاد پیدا کرد و شهادتین را هم بر زبان راند اما به دستورات دین عمل نکرد، فردی «فاسق» است، و اگر کسی شهادتین جاری کرد و به دستورات اسلام هم عمل کرد اما اعتقاد نداشت «منافق» است.
اصل ایمان آن است که انسان وارد صدق امانت شود که همان نیّت است که با زبان اظهار یا در دل می‌گذراند. بدین علت گفته‌اند که دین امانت است و هرکه امانتداری نکند، دین ندارد!

صفحه 132 / حزب‌الله و رهبری سید حسن نصرالله / مصباح محجوب/ انتشارات قدر ولایت/ چاپ اول/ سال 1391/ 296 صفحه/ 5000 تومان