توبه
 
مطلب پنجم كه آن نيز از اهميت والايی برخوردار است؛ توبه است. توبه يعنی بازگشت گناه‌كار و پشيمانی از قصور و تقصير، بازگشت از نفس امّاره و صفات رذيله به سوی رحمت خدای متعال، بازگشت از طاغوت‌ها مخصوصاً از شياطين جنی و انسی به سوی حق تعالی و بالاخره بازگشت از هوا و هوس و از هر وسوسه‌ای به سوی پروردگار مهربان.
اگر كسی به راستی توبه كند، به يقين بداند كه خداوند گناهان او را می‌آمرزد و بالاتر اينكه قرآن كريم می‌فرمايد: «إلاَّ مَنْ تابَ و آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأوْلئِكَ يَبدِّلُ اللهُ سَيئاتِهِمْ حَسَناتٍ» مگر كسی كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته كند. پس خداوند بدی‌هايشان را به نيكی‌ها تبديل می‌كند.
با توبه، خداوند رحمان و كريم، پرونده سياه و پر از گناه انسان را به پرونده درخشانِ پر از حسنات مبدّل می‌سازد. گناه هرچه بزرگ و فراوان باشد، رحمت و عفو خداوند از آن بزرگ‌تر است و خدا وعده داده است كه گناه را می‌بخشد. بنابراين كسی نبايد از رحمت حق مأيوس باشد.

صفحه 101/ آداب دعا و چرا دعاهای ما مستجاب نمی‌شود.../ رضا نظريان/ انتشارات سفير اردهال/ چاپ اول/ سال 1391/ 248 صفحه/ 7000 تومان