به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از مجله كتاب فرانسه، «سفر دريايي در ساحل امرود» با بازنگري فرانسين وايسوايلر و دختر او كارول عنوان داستان تازه‌اي از ژان كوكتوست كه به زودي از سوي انتشارات ميشل دو مول بر پيشخان كتابفروشي‌هاي فرانسوي قرار مي‌گيرد.

كوكتو پس از نگارش اين داستان كوتاه در سال 1951، آن را به نشاني دوستش فرانسين وايسوايلر و دختر او كارول ارسال ‌كرده بود. به تازگي نسخه دست‌نويس این داستان پس از نشستن چندين دهه غبار زمان، توسط اين دو پيدا ‌شده و تصميم به انتشار آن ‌گرفته‌اند. تيه‌ري دو لا كروا مدير انتشارات ميشل دو مول هم كسي است كه تمايل فراواني براي عرضه اين اثر در بازار نشر داشته است. 

با این حال دو لا كروا تاکید ‌دارد كه انتشار اثر همچنان بايد در انتظار موافقت كتبي پي‌ير برژه صاحب حقوق مؤلف و ریيس بنياد كوكتو باشد. البته هيچ كس از جمله برژه تاكنون از وجود چنين اثري به قلم ژان كوكتو اطلاعي نداشته‌اند. با وجود اين، ناشر از عرضه اثر از  18 اكتبر (27 مهر) امسال خبر مي‌دهد كه از نوعي موافقت ضمني بنياد كوكتو با انتشار اين داستان حكايت مي‌كند.

«سفر دريايي در ساحل امرود» حكايت ماجراهاي يك ماركيز فرانسوي است كه خود را ناخداي يك كشتي مي‌پندارد؛ شخصيتي چندگانه كه از خلال داستاني مملو از حوادث پرتنش، درياي توفاني و توطئه‌هاي ملوانان به تصوير كشيده شده است. ماركي لقب مرد و ماركيز لقب زن، از عنوان‌هاي نجيب‌زادگان اروپايي در قرون وسطي بود كه به صورت موروثي منتقل مي‌شد و نشان از جايگاه اجتماعي فرد داشت. در بريتانيا ماركي پايين‌تر از دوك و بالاتر از ارل به شمار مي‌رفت.

آشنايي خانم فرانسين وايسوايلر كارگردان فرانسوي با ژان كوكتو به دو سال پيش از تقديم داستان «سفر دريايي در ساحل امرود» به او و دخترش باز مي‌گردد. فيلم «بچه‌هاي بد» ساخته وايسوايلر (1949) در حقيقت اثري از سينماي اقتباسي فرانسه بر اساس رماني مشهور به همين نام نوشته ژان كوكتو بود. وايسوايلر با ارتباط برادرش ژرارد ورم مدير انتشارات روشه 11 اثر از ژان كوكتو را خلال دهه پنجاه ميلادي در دسترس خوانندگان فرانسوي قرار داد.

سال 1950 هم پس از دعوت از شاعر براي گذران سفري تفريحي در ويلايي واقع در سانتو سوسپير متعلق به ادوارد درمي پسرخوانده خانم وايسوايلر، كوكتو بر خود لازم دید فرسكو يا نقاشي‌هاي ديوارهاي سانتو سوسپير را خلق كند. او بعدها درباره آن ‌نوشت: آن‌گاه كه بر سانتو سوسپير كار مي‌كنم، با ديوارها احساس يگانگي پيدا مي‌كنم و آن‌ها به جاي من لب به سخن مي‌گشايند.

دو سال بعد كوكتو فيلم كوتاهي به نام «سانتو سوسپير» (36 دقيقه) ‌ساخت كه فرانسين واسوايلر در نقش اصلي آن ظاهر ‌شد. آثار معماري اين روستا اكنون در فهرست عمارت‌هاي تاريخي فرانسه گنجانده شده‌اند.

كارول دختر خانم وايسوايلر پيش از اين سه زندگينامه درباره ژان كوكتو منتشر كرده كه به نوعی اداي دين خانواده وايسوايلر به شاعر، نقاش، نويسنده، كارگردان سرشناس تئاتر و سينماي فرانسه به شمار مي‌رود. «ديوارهاي ژان كوكتو» (نشر هرمه، 1998)، «ژان كوكتو: سال‌هاي فرانسين» (نشر سويل، 2003) و «نامم ژان كوكتو است» (نشر روشه، 2003) عنوان اين سه اثر هستند.

سال گذشته هم بار ديگر دو اثر تازه درباره كوكتو به قلم كارول وايسوايلر به نام‌هاي «من او را آقاي كوكتو يا دختر كوچكي با دو دست چپ صدا مي‌كنم» و «سانتو سوسپير: ژان كوكتو، 1950» از سوي انتشارات ميشل دو مول عرضه شدند.