ملاصدرا
در بررسی زندگی ملاصدرا اختلاف نظر زیاد است. این اختلافات از آن‌جا ناشی شده است که منابع موثقی که شرح علما را تدوین می‌کرده‌اند، به زندگی فلاسفه و عرفا، به مانند فقها، اهمیت نمی‌دادند. بنابراین، در منابع کلاسیک، اطلاعات مستندی در این‌باره نیامده است. به تازگی این مشکل درباره ملاصدرا تا حدی رفع شده است؛ زیرا یکی از این نوادگان فیض کاشانی، اطلاعات موثق و نسبتاً خوبی را منتشر کرده است. این اطلاعات به نقل از آثار خطی به جا مانده از احفاد فیض و در دیباچه مثنوی ملاصدرا که آن هم برای اولین بار منتشر شده، آمده است.
صدرالدین محمد شیرازی، مشهور به صدرالمتالهین و ملاصدرا، در سال979 هجری قمری در شیراز دیده به جهان گشود. وی تنها پسر ابراهیم شیرازی بود. ابراهیم مدت‌ها منصب امارت داشت و از چهره‌های قدرتمند سیاسی و اجتماعی شیراز به شمار می‌رفت. صدرالدین پس از تکمیل تحصیلات مقدماتی، رهسپار کاشان شد و پس از مدتی تلمذ در کاشان، حدود سال 995 هجری قمری برای تکمیل تحصیلات عازم اصفهان گردید. در اصفهان نزد شیخ بهایی به تحصیل علوم نقلی و در محضر میرداماد به کسب علوم عقلی پرداخت. ملاصدرا به دلایلی چند، از جمله راضی نبودن به تحصیلات رسمی صرف، بین هفت تا پانزده سال (بنا بر اقوال مختلف)، در روستای کهک از توابع شهرستان قم، کنج عزلت گزیده و به تهذیب نفس پرداخت تا همچنان که خود در مقدمه کتاب اسفار می‌گوید، به شهود عالم معقول نائل آمد. وی پس از آنکه به کمال صوری و معنوی دست یافت، دیگر بار به زندگی دنیوی بازگشت. این سیر طبق چهار سفری است که وی در آغاز کتاب اسفار به آنها اشاره می‌کند.
صفحه 12/ روش‌شناسی شارحان حکمت متعالیه/ رضا لک‌زایی/ موسسه چاپ و نشر عروج/ چاپ اول/ سال 1390/ 155 صفحه/ 4200 تومان
دوشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما