ایران و آخرین سال
من نیز همانند دیگر روسای جمهور آمریکا بر این باور بودم که شاه برای ما هم پیمان قدرتمندی است. حفظ روابط حسنه با مصر و عربستان سعودی و هم زمان با فروش نفت به اسرائیل، با توجه به اینکه از سوی عرب ها تحریم شده بود، حکایت از قابلیتی در وجود شاه داشت و این قابلیت برای من ستایش آمیز بود.
من علاقه مند بودم از این فرصت و از نفوذ وی در منطقه به منظور پشتیبانی از سفر پر سر و صدا و مهم انور سادات رئیس جمهور مصر به بیت المقدس، که هم زمان با آمدن شاه به آمریکا اعلام شده بود، استفاده کنم.
گزارش هایی که در مورد ایران به من رسیده بود، حکایت از این داشت که با وجود بالا رفتن سطح زندگی به علت افزایش درآمد سرشار نفت، بلندپروازی های شاه و تصمیم گیری های یک جانبه او در نحوه مصرف این درآمد بسیار، موجبات نارضایتی گروه روشنفکر و سایر گروه هایی را فراهم آورده بود که میل داشتند در تصمیماتِ سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کشور خویش مشارکت بیشتری داشته باشند. به من گفته شده بود که در زندان های ایران 2500 زندانی سیاسی وجود دارد ( اگرچه خود شاه اظهار می داشت که تعداد مذکور کمتر از این است). شاه ایران بر این باور بود که بهترین پاسخ به مخالفان او سرکوبی فوری آنان است و در مقابلِ رهبران غربی (و از جمله خود من) که از روش ها و تاکتیک های وی پیروی نمی کردند، بی حوصلگی نشان می داد.
صفحه 17/ ایران در خاطرات جیمی کارتر/ مترجمان: ابراهیم ایران نژاد- طیبه غفاری/ مرکز اسناد انقلاب اسلامی/ سال 1390/ 297 صفحه/ 4400 تومان
جمعه ۲۶ خرداد ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما