به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، رامين در این مراسم كه صبح امروز، يكشنبه، 31 ارديبهشت، در خانه هنرمندان ايران برگزار شد، گفت: در طول تاریخ انبوهي از مفاهیم و ارزش‌ها در کشورهاي مختلف شکل گرفته است. جامعه‌شناسی و به طور خاص جامعه‌شناسی هنر با ورود به این عرصه بايد مفاهیم و ارزش‌هایی را که در حوزه هنر و زیبایی‌شناسی مطرح می‌شوند، تحليل اجتماعي كرده و ریشه‌های اجتماعی متبلور شدن این مفاهیم را بکاود.

وی افزود: کسانی که با مفاهیم عاطفی برخورد می‌کنند، روی خوش به علم جامعه‌شناسی نشان نخواهند داد و این نه تنها در ایران بلکه در تمام کشورهای مصداق دارد. از سوی فلاسفه، زیبایی‌شناسان و هنرمندان، همواره نوعي مقاومت در مقابل جامعه‌شناسی وجود داشته؛ از نگاه آنان جامعه‌شناسی هنر قصد دخالت بی‌جا در هنر دارد، چرا که به زعم آنان مفاهیم هنر درون‌ذاتی است.

این نویسنده و مترجم حوزه هنر در ادامه گفت: مفاهیم زیبایی‌شناسی قدمتی دوهزار و 500 ساله دارد و حالا علم جامعه‌شناسی پا به عرصه گذاشته تا این مفاهیم را تحلیل علمی کند.

رامین گفت: زیبایی‌شناسی به درون اثر هنري نگاه دارد و اثر هنری را به عنوان یک هستی قایم به ذات و فی‌النفسه می‌نگرد، اما علم جامعه‌شناسی مي‌گويد که این هستی برآمده از جامعه است و با مسايل اجتماعي  و سياست ارتباطی مستقیم  دارد و باید این ارتباط را مورد واکاوی قرار داد، یعنی از بیرون به اثر هنری نگاه کرد.

وی افزود: از بيرون نگاه كردن به اثر هنری، اساس کار جامعه‌شناسان است، بر این اساس جامعه‌شناسی یک علم کمیت‌گرا است و از علوم مختلف به ويژه،اقتصاد، آمار و دیگر علوم از این دست بهره می‌گیرد.

مترجم کتاب «تاریخ هنر» كمبریچ در ادامه گفت: جامعه‌شناسی در دهه‌های اخیر از منظر نظریه و تئوری بسیار پربار بوده است و در مسایل خرد و کلان به مطالب قابل‌اعتنایی دست یافته است. درباره جامعه‌شناسی هنر هم نظریه‌های مناسب در کتاب‌ها منتشر شده‌اند.

استاد دانشکده هنرهای زیبا در ادامه به عینی بودن مطالعات جامعه‌شناختی اشاره کرد و گفت: در نگاه خرد و کلان، سوالات بسیاری در جامعه‌شناسی هنر ایران مطرح می‌شود، به عنوان مثال در نگاه خرد سوال این است که هنرمندان ایرانی چگونه زندگی می‌کنند و در نگاه کلان سوالاتی نظير آن‌كه نگاه ساختارهای سیاسی و اجتماعی در ایران به هنر چگونه است، مطرح می‌شوند.

رامین گفت: من در دانشگاه به دانشجویانم پیشنهاد می‌‌كنم که مسایل بومی هنر ایران را مورد واکاوی قرار دهند و از نظریات دیگران به خصوص غربی‌ها بیشتر به عنوان روش استفاده کنند؛‌ چرا كه ما به روش و یک زیرساخت قوی نيز احتیاج داریم.

وی افزود: در بسیار ی از دانشگاه‌ها روش‌شناسی و روش تحقیق غایب است و بسیاری از کسانی که دکترا می‌گیرند قادر به تالیف مقاله نیستند و پایان‌نامه‌ها نیز از كيفيت چنداني ندارند. متاسفانه تب مدرک‌گرایی دامن حوزه هنر را هم گرفته است.

رامین در پایان گفت: باید با خوانش کتاب‌ها و نظریه‌ها به مسایل نظری دست یافت و سپس به تحلیل جامعه‌شناختی پرداخت؛ بنابراین باید سخنان هر دو طیف، یعنی جامعه‌شناسان، زیباشناسان و فلاسفه را درباره هنر خوانش كرد.

در ادامه اعظم راودراد، دبیر علمی همایش نيز درباره رويكرد اين همايش گفت: هدف ما از پیشنهاد برگزاري چنين همایشي به خانه هنرمندان، ارتباط بین جامعه‌شناسان و هنرمندان بود. متاسفانه جامعه‌شناسی هنر، امروز در دانشگاه‌ها محصور شده است و دانشجویان صرفا چند واحد درسی را در این باره می‌گذارنند.

وی افزود: مساله اصلی که ما را بر آن داشت تا با خانه هنرمندان تعامل کنیم، آن بود که همیشه جامعه‌شناسان به صورت انتزاعی با هنر برخورد می‌کنند. یعنی هنرمند نیستند و البته آشنایی چندانی هم با رشته‌های مختلف هنری ندارند.

راودراد در ادامه گفت: به عنوان مدرس جامعه‌شناسی كمبود کلاس‌های جامعه‌شناسی هنر، کمبود ارتباط با هنرمندان و جامعه هنری است. اگر ما بخواهیم در مورد هنر بومی و مسایل بومی حرف بزنیم، به ناچار باید هنر ایرانی را بشناسیم.

این نویسنده و مترجم در ادامه گفت: این نخستین همایشی است که با مشارکت جامعه‌شناسان و هنرمندان برگزار می‌شود. در این همایش سخنرانی‌هایی در حوزه‌های مختلف جامعه‌شناسی هنر؛ چون جامعه‌شناسی ادبیات، جامعه‌شناسی سینما و تئاتر و جامعه‌شناسی موسیقی و غيره خواهیم داشت و در پايان نیز میزگردی با عنوان «مسایل جامعه‌شناسی هنر ایران» برگزار می‌شود.

همایش یک روزه بررسی مسایل جامعه‌شناسی هنر ایران از ساعت 10 امروز یکشنبه 31 اردیبهشت، در خانه هنرمندان آغاز به کار کرد. 

در این همایش مقالات و سخنرانی‌هایی از بهمن نامورمطلق، اعظم راودراد، علی رامین، سارا شریعتی، فارس باقری، میترا علوی طلب و دیگر كارشناسان اين حوزه  درباره مباحث جامعه‌شناسی هنر ایران ارایه مي‌شود.