به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، به نقل از ستاد خبري سراي اهل قلم بيست‌و پنجمين دوره نمايشگاه بين المللي كتاب تهران، در اين همايشي كه با حضور جمشيد كيانفر، سيد علي آل داوود، عبد‌الكريم جربزه دار و فرامرز طالبي برگزار شد، فعاليت علمي اين استاد حوزه فرهنگ و ادب ايراني تشريح شد.
جمشيد كيانفر در ابتداي اين نشست با بيان اين‌كه روحبخشان همواره در آثار خود از نام‌هاي مستعار گوناگون استفاده مي‌كرد، گفت: او هيچ اعتقادي به نام خود نداشت زيرا معتقد بود بر اساس تعاليم اسلامي تنها بايد عبد خداي يكتا بود و بر اين اساس بود كه معمولا در نام مستعار خود از واژه آزاد استفاده مي‌كرد و نام يكي از فرزندان خود را نيز آزاده نهاد.
وي در بخش ديگر سخنانش پس از آنكه يادداشت فرامرز ابوطالبي را در رثاي روحبخشان خواند؛ گفت: گاهي همسر او از بسياري حجم كار‌هاي بي مزد او گلايه مي‌كرد و او در پاسخ مي‌گفت: من در برابر هر لغتي كه به اشتباه نوشته و منتشر شود مسوولم!
سپس سيد علي آل داوود به بيان بخشي از زندگي علمي اين استاد فرهنگ و ادب پرداخت و گفت: او همكاري خوبي با «ژرژ رودار» در زمينه ثبت لهجه‌هاي ايراني داشت؛ اما اين همكاري به دليل به توافق نرسيدن «رودار» با دولت وقت ايران نا تمام ماند و او كه همواره حسرت آن پژوهش ناتمام را داشت، كوشيد خلاصه‌اي از آن مقاله را در نشريه‌اي به چاپ رساند.
وي افزود: روحبخشان با نشريات بسياري همكاري داشت كه روزنامه كيهان، لقمان، سمرقند و نشر دانش تنها گوشه‌اي فعاليت‌هاي اويند. فعاليت او در «نشر دانش» به سه شيوه بود. كتاب شناسي كه به صورت روان و مفصل انجام مي‌شد.« گزارش علمي» كه متفاوت از گزارش هاي علمي ديگر نوشته مي‌شد و گزارش درباب درگذشت
دانشمندان كه پس ازدرگذشت او ديگر كمتر به اين حوزه پرداخته مي‌شود.
آل داوود در پايان گفت: قلم علمي روحبخشان برخلاف بسياري از محققان كه قلمي خشك و كليشه‌اي دارند، بسيار روان و جذاب بود.
سپس عبد‌الكريم جربزه‌دار، نخستين ناشر آثار روحبخشان، به بيان ويژ‌گي‌هاي منشي او پرداخت و گفت: بيش از 30 سال با او آشنايي دارم و در اين مدت همواره در نشر آثار او با هم اختلاف داشتيم زيرا او برخلاف بسياري ديگر از محققان كمتر به خود و نشر آثار خود در قالب كتاب اهميت مي‌داد و همواره به ياري فرهنگ‌دوستان در يافتن منابع تحقيقي مي‌شتافت و گاه حتي بر نوشتن حاشيه‌اي بر كتاب ديگر مولفان بسنده مي‌كرد.
فرامرز طالبي آخرين سخنران اين نشست با تاكيد بر اين‌كه روحبخشان در حوزه خود يك پهلوان بود، گفت: تاكيد من بر اين امر به اين دليل است كه روحبخشان همواره به نفس كار خود توجه داشت و هيچ‌گاه در پي كسب شهرت نبود. به‌همين دليل از او بيش از آنكه كتابي منتشر شده باشد ،مقالات متعدد علمي منتشر شده است.
وي در پايان پيشنهاد كرد اهتمام بيشتري براي گردآوري و فهرست‌نويسي آثار اين استاد ادب و فرهنگ ايران‌زمين صورت گيرد.
شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۱۵:۲۰
نظر شما