مي 68 در دنيا
گوستاو مسيا
غليان شديد هنري و فرهنگي از ويژگي‌هاي اصلي انفجار مي 68 بود. اين رويكرد سبب هم‌سو شدن دو رويكرد شد كه به صورت كلي متفاوت از همديگر بودند. نقد اجتماعي كه نقد نابرابري‌ها بود با نقد هنريِ از خود بيگانگي در كار و زندگي روزمره تلاقي پيدا كرد. براي همگان روشن شده بود كه فرهنگ امري عام‌المنفعه است. (فرهنگ) اراده‌ي تطبيق دادن مجدد خود با زندگي و بدنه‌اش را در اولويت قرار داد. نقد زندگي روزمره و رسانه‌ها رويكردهاي جديدي از تحليلِ مسائل اجتماعي را در پي داشت و درهاي جديدي را به سوي نقد مد و ستاره‌ها گشود. جوانان شورشي خود را در تجمعِ عظيم هيپي‌ها و در كنسرت‌هاي بزرگ موسيقي راكي مي‌ديدند كه تظاهركنندگان ضد جنگ ويتنام را همراهي مي‌كردند.
آموزشگاه‌هاي هنرهاي زيبا و دانشكده‌هاي معماري بزرگ‌ترين اماكن براي ناآرامي‌ها در دنيا از جمله در ايتاليا، فرانسه و بريتانيا بودند...معماري با كاركردِ اجتماعي و ژست معمارگونه‌اش مي‌رفت كه با آفرينش جمعي، صوري‌سازي فردي (formalisation individuelle)، رويه‌ي عوامانه در محله‌ها و گتوهاي لوكسي كه در پيچيدگي‌هاي پست مدرنيسم محبوس شده بودند، در تقابل قرار گيرد. ادبيات به فرم حمله كرد. ژرژ پرك «چيزها» را در سال 1965 نوشت. ادبيات انقلابي تلاشي مستمر بود. مجله‌ي تل كل (Tel Quel) كه از سال 1960 توسط فيليپ سولرز بنيان شده بود، آثار بارت، دريدا، اكو و تودوروف را منتشر كرد، در سال 1968 از حزب ادبيات آوانگارد دفاع كرد و سر به شورش برداشت تا ماركسيسم و فرويديسم را با هم پيوند دهد.
صص 170-171/ مي 68 در فرانسه /مقالاتي از ژيل دلوز، فليكس گتاري، ميشل لووي، آلن بديو... / ترجمه سميرا رشيدپور و محمدمهدي اردبيلي/ انتشارات رخداد نو/ چاپ اول 1390/ 238 صفحه / قيمت 4500 تومان
پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما