به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در اين گردهمايي كه «نوستالژی و ادبیات» نام گرفت و عصر ديروز، سه‌شنبه 16 اسفند ‌برگزار شد، پيشكسوتان اهل قلم كنار جوان‌ترها حضور داشتند و همراه با يكديگر به بازديد از بخش‌هاي مختلف شهرک سينمايي غزالي پرداختند.

در اين برنامه كه با یادي از علی حاتمی، فیلمساز فقید همراه بود، نويسندگان از لوکیشن‌های فیلم‌هایی مربوط به تهران قدیم، لاله‌زار و توپخانه كه براي سريال هزار دستان ساخته شده بودند، بازديد كردند و در گراند هتل اين شهرک گرد هم آمدند.
 
فرزاد حسنی ‌كه اجراي اين برنامه را بر عهده داشت، با اشاره به این‌که این برنامه فقط با هدف دید و بازدید هنرمندان و اهالي قلم پیش از آغاز سال جدید برگزار می‌شود، گفت: بسیاری از دوستان در روزهای سال نو به دليل مسافرت و مشکلات دیگر نمی‌توانند یکدیگر را ببینند و این برنامه بهانه‌ای است که گروه‌ها و طیف‌های مختلف نويسنده کنار یکدیگر گرد هم آيند و فارغ از هر سليقه فكري از احوال يكديگر باخبر شوند.

وي همچنين درباره مفهوم «نوستالژی و ادبیات» گفت: نوستالژی در زبان ادبی عصر رمانتیک فرانسه و در آثار هوگو، بالزاک و بودلر معانی مختلفی به خود می‌گیرد. در آثار هوگو به معنی درد سوزان دوری از وطن، در آثار بودلر به معنی اشتیاق به سرزمین‌های بیگانه و اشتیاق برای چیزهای از دست رفته و سرانجام در آثار سارتر به معنی در حسرت یا اشتیاق هیچ بودن معنا مي‌يابد و در آغاز قرن بیستم نوستالژی به معنی بی‌وطنی جغرافیایی انسان سربیرون می‌آورد.

اين روزنامه‌نگار افزود: همچنين مارسل پروست در رمان «در جستجوی زمان از دست رفته» گفته است که چگونه قهرمان داستانش پس از نوشیدن یک چای و نوشیدنی خاص به یاد گذشته و دوران کودکی‌اش می‌افتد، گذشته شیرینی که در آن یک کودک خوشبخت بود و نه یک مرد بالغِ بیزار از دنیا.
 
حسنی گفت: حضور سه نسل از نویسندگان و شاعران در کنار یکدیگر در بازدید از این مکان که سمبل نوستالژی است، در نوع خود در سال‌های بعد یک نوستالژی خواهد بود! و من امیدوارم این‌گونه برنامه‌ها به عنوان یک خاطره ذهنی خوب و ماندگار در ذهن همه دوستان باقی بماند.

وی اظهار امیدواری کرد بازدید از این مکان بتواند براي هنرمندان و به ویژه نویسندگان در بازسازی فضاهای داستانی الهام بخش باشد. 

در ادامه، تعدادي از نويسندگان به ارايه سخناني كوتاه پرداختند و يوسف عليخاني، نویسنده و ناشر با اشاره به اين‌كه گردهمايي نويسندگان فارغ از اتكا به هر نوع ديدگاه يا سليقه فكري خاص، مي‌تواند براي تعالي ادبيات معاصر راهگشا باشد، گفت: وقتي نويسندگان تنها مي‌شوند، ‌فكر مي‌كنند خيلي نويسنده‌اند! ولي وقتي دور هم جمع مي‌شوند، آن موقع است كه جايگاه واقعي خود را درک مي‌كنند و اين جمع شدن‌ها براي همه نحله‌هاي فكري ادبيات معاصر ما لازم است. 

غلامرضا امامی، مترجم و نویسنده هم که در این جمع حضور داشت گفت: با بازدید از این بناها دریافتم،ما مردمی هستیم که تاریخ مهمی را پشت سرگذاشته ایم.

بلقيس سليماني، نویسنده و داستان‌نویس نيز در اين جمع گفت: فارغ از همه خط‌كشي‌هايي كه امروز براي ادبيات قايل مي‌شوند، احساس مي‌كنم در اين جمع، ادبيات حضور دارد و اين كه جوانان حاضر در اين جمع كنار پيشكسوتانند، مهم آن است.  

نخستین بازديد گروهي از نويسندگان و هنرمندان اسفند سال گذشته (1389) از برج ميلاد تهران صورت گرفته بود.