به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ششمین نشست شرح مثنوی مولانا، دیروز، سه‌شنبه 9 اسفند در سرای اهل قلم، با حضور عباسی داکانی و چند تن از مولانادوستان و مولاناشناسان برگزار شد. داکانی در این نشست در ابتدا گفت: مولانا بیشتر به عدم‌شناسی می‌پردازد تا وجودشناسی که از این جنبه با هایدگر آلمانی هم‌جهت است.

وی ادامه داد: مولانا می‌گوید عدم اصل است و ما به عدم برمی‌گردیم. مبدا و معاد عدم است: «ما نبودیم و تقاضامان نبود / لطف تو ناگفته ما می‌شنود.» آدم برای مولانا وضعیت هستی‌شناسی است و در مکتب مولانا عدم به وجود می‌رسد و وجود به عدم.

عباسی داکانی در ادامه سخنرانی‌اش چهار فضیلت را که در میان علما مشترک است و مورد اتفاق نظر آن‌هاست حکمت، عدالت، عفت و شجاعت دانست و گفت: هر کدام از این چهار، دو آفت دارد و برای هر یک، افراط و تفریط آفت به حساب می‌آید.

دلیل رانده شدن شیطان بی‌ادبی بود

داکانی با این بیت از مولانا بحث ادب در مکتب مولانا را آغاز کرد: «از خدا جوییم توفیق ادب / بی‌ادب محروم ماند از لطف حق.»

وی در توضیح این بیت گفت: ما از خدا می‌خواهیم که لایق ادب باشیم و نخست به ما توفیق و ظرف ادب دهد و سپس آن را عطا کند. در توبه هم همین است توبه ما میان دو توبه خداوند است؛ نخست خدا نظر می‌افکند که اهل توبه باشیم، دوم توبه می‌کنیم و سوم توبه می‌پذیرد. 

او اضافه کرد: مولانا سبب رانده شدن شیطان را از درگاه پروردگار بی‌ادبی می‌داند، چرا که شیطان حد خود را نگه نداشت. ابلیس خود گوید: «من» نگو تا تو نگردی مثل من. 

در پایان این نشست داکانی چند بیت از سروده‌های مولانا را خواند.