به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، كتاب «لباس سال نو» نوشته «هيان جو به» با ترجمه مترجم كره‌اي ساكن ايران، «هونگ ته يو» در كتابفروشي‌ها عرضه شد.

«لباس سال نو» كتابي است كه به معرفي آداب و رسوم و لباس‌هاي مردم كره در سال نو مي‌پردازد. شخصيت محوري اين اثر دختربچه‌اي است كه در صبح نخستين روز سال نو به شوق پوشيدن لباس‌هاي تازه‌اش از خواب بيدار مي‌شود و سپس تك تك اجزاي لباسش را كه پرتعداد نيز هستند توصيف مي‌كند.

نوروز، نخستين روز سال نو است. نوروز و چوساك بزرگترين تعطيلات سنتي كره هستند. چوساك مانند چشن مهرگان ايراني نوعي جشن شكرگزاري است. سال نو ميلادي و سال نو در تقويم چيني دو عيد نوروز در كره هستند اما مردم كره از زمان‌هاي قديم، سالِ نو در تقويم چيني را به عنوان نوروز اصلي به حساب مي‌آورند.

معمولاً مردم كره در نوروز صبح زود از خواب بيدار مي‌شوند، يك سفره سنتي كره‌اي براي جشن عيد نوروز مي‌چينند، سر سفره به نياكان خود احترام مي‌گذارند و بعد همه فاميل، سوپ مخصوص نوروز را با هم مي‌خورند. اين سوپ با نان برنج پخته مي‌شود. مردم كره مي‌گويند كه اگر اين سوپ مخصوص نوروز را بخورند يك سال بزرگتر مي‌شوند. بعد به ديد و بازديد مي‌روند. بچه‌ها مي‌روند دست بوس بزرگترها سال نو را تبريك مي‌گويند و براي هم آرزوي سلامتي و موفقيت مي‌كنند. بزرگترها به بچه عيدي مي‌دهند. در نوروز كه همه چيز از نو آغاز مي‌شود. همه از سر تا پا لباس نو مي‌پوشند.

موضوع اصلي اين كتاب درباره لباس‌هاي سنتي مردم كره است. از زمان قديم بانوان كره‌اي دامن و بلوز سنتي و آقايان كره‌اي شلوار و پيراهن سنتي مي‌پوشيدند. در هواي سرد، جليقه و كاپشن سنتي را به لباس سنتي اضافه مي‌كردند. با استفاده از پارچه مخصوص و قشنگ لباس سال نو را مي‌دوختند.

لباس سال نو بچه‌گانه از همه لباس‌هاي ديگر سال نو قشنگ‌تر است. توصيف لباس دختربچه‌ در اين داستان نشان‌دهنده اين موضوع است. اين دختربچه دامن ابريشمي قرمز، بلوز رنگارنگ گل‌دوزي و جليقه زري مي‌پوشد. جوراب گل‌دوزي و كفش گل‌ گلي به پا مي‌كند. روي سرش تل مي‌گذارد و روبان زري بلند به موهايش مي‌بندد. وقتي كه بيرون مي‌رود، براي محافظت در برابر باد سرد زمستان، كلاه سنتي گل‌دوزي را تا روي گونه‌هايش پايين مي‌‌كشد تا سرو صورتش را با آن گرم ‌كند. آويزان كردن آويز زينتي سنتي و كيسه پول پر بركت لباس سال نو را قشنگ‌تر مي‌كند. پسرها براي لباس سال نو كلاه سنتي، شلوار، پيراهن، كت سنتي كره‌اي مي‌پوشند كه آن هم خيلي رنگارنگ و قشنگ است. 

در قديم رسم اين بود كه خانم‌هاي كره‌اي همه لباس‌هاي خانواده را مي‌دوختند. مخصوصاً با علاقه براي بچه‌‌شان لباس سال نو آماده مي‌كردند. بنابراين لباس سال نو نه تنها قشنگ و زيباست، بلكه نشانه عشق مادر و فكري عميق است. مثلاً‌ هر رنگ روي پيراهن نشانه‌اي از عناصر مهم در جهان مانند آب، آتش، آهن، خاك و درخت است. معني اين پيراهن اين است كه با عناصر جهان هماهنگ شده و به راحتي زندگي مي‌كند. كساني كه پيراهن رنگارنگ را مي‌پوشند با آسودگي زندگي مي‌كنند. جوراب گل‌دوزي نشانه خوش‌اقبالي است. آويز زينتي سنتي نشانه بركت است.

دختربچه اين داستان همه لباس‌هاي قشنگ و زيباي سال نو را مي‌پوشد. كفش گل گلي و آويز زينتي نشانه توان مالي است. اما فقط قشنگ و گران بودن لباس سال نو اهميت ندارد. لباس ساده يا گران و قشنگ باشد، مهم نيست، چون همه لباس‌هاي سال نو علاقه مادر‌، آرزوي سلامتي و موفقيت و تصميم به تغيير براي بهتر شدن را نشان مي‌دهند.

يكي از ويژگي‌هاي اين كتاب، تصويرگري زيباي آن است. بر جلد اين كتاب نيز آمده است كه «لباس زيباي من» برنده جايزه اول تصويرگري كتاب كودك كره شده است اما در شناسنامه كتاب از تصويرگر كتاب نام برده نشده است.

تصاوير كتاب به خوبي زندگي سنتي مردم كره و لباس‌ها مختلف آنان را نشان مي‌دهد. استفاده از رنگ‌هاي شاد و ايجاد فضاهايي زيبا و مفرح نيز تصاوير اين كتاب را براي كودكان جذاب‌تر مي‌كند.

«لباس زيباي من» را انتشارات «امرود» با شمارگان هزار نسخه و به بهاي 3 هزار تومان روانه بازار كتاب كرده است.