به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، لیچ در این اثر مثال‌هایی از آثار تراژیک می‌آورد، مخاطب خود را با نمونه‌های متنوعی از ادبیات داستانی جهان در این زمینه آشنا می‌كند و برای نگارش كتابش به منتقدان مختلفی رجوع می‌كند؛ از ارسطو گرفته تا منتقدان معاصر. با این حال تاكید بیشتر نویسنده بر تراژدی‌های یونان، نویسندگان دوره رنسانس و همچنین آثاری است كه در زمان انتشار این كتاب، يعني دهه 70 ميلادی، منتشر شده بودند.
در بخشی از این كتاب نویسنده قهرمانان آثار تراژیک را نيز بررسی می‌كند و ویژگی‌های خاص و متمایزكننده آنان را در مقایسه با انسان‌های عادی برمی‌شمارد. لیچ در این كتاب به اهمیت مفهوم «تراژدی» می‌پردازد و كاربرد آن را از زمان‌های قدیم تا دوره معاصر مرور می‌كند. او سعی كرده نمونه‌هایی از تراژدی‌های معاصر را با نظریه‌های موجود و مطرح درباره تراژدی تطبيق دهد.
در توضیح این كتاب آمده: «یكی از چیزهایی كه ادبیات را این‌قدر تسلی‌بخش می‌كند این است كه تراژدی‌هایش در گذشته‌اند و كمال و آسودگی‌ای دارند كه حاصل دور بودن آنها از دسترس تجربیات ماست. وقتی اندوه كسی شدید می‌شود، این یكی از نیكوترین چیزهاست كه ببیند همه آن غم‌ها در گذشته‌های بسیار بسیار دور هستند: ملحق شدن خیالی به جمع سوگوار ارواحی ناروشن كه حیاتشان قربانی ماشین بزرگی شده است كه هنوز مشغول در هم شكستن است.»
این اثر در سال 1390 با ترجمه مسعود جعفری از سوی نشر «مركز» نیز روانه بازار كتاب ایران شده است. پيش از اين انتشارات «فردا» اين اثر را با ترجمه هلن اولیایی‌نیا منتشر كرده بود.
كتاب «تراژدی؛ كلید واژه‌های ادبیات» اثر كلیفورد لیچ توسط موسسه خط ممتد اندیشه ترجمه و در 114 صفحه و به بهای سه هزار تومان از سوی انتشارات «نشانه» منتشر شده است.
یکشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۲:۵۷
نظر شما