ايبنا نوجوان: نويسنده‌ي نوجوان كتاب «تنها در خانه» درباره‌ي علاقه‌اش به كتاب‌خواني به خبرنگار ما گفت: «پدر و مادرم از وقتي بچه بودم برايم كتاب مي‌خواندند و به همين دليل به كتاب‌خواني علاقه‌مند شدم. دقت زيادي به داستان‌هاي هر كتاب داشتم و از 9-8 سالگي داستان‌نويسي را شروع كردم.»
«آنيتا درخشانيان» ادامه داد: «البته در ابتدا فقط داستان‌هايي را كه خوانده بودم تغيير مي‌دادم ولي بعدها داستان‌هايي كوتاهي نيز نوشتم كه متاسفانه خيلي از آن‌ها را نگه نداشته‌ام چون آن‌طور كه دلم مي‌خواست نبودند.»
اين نوجوان كتاب‌خوان حدود 200 - 150 كتاب در كتاب‌خانه‌ش شخصي‌اش دارد. او درباره‌ي كتابي كه اين روزها مي‌خواند گفت: «هر شب چند داستان از كتاب «قصه‌هاي شب» نوشته‌ي «برادران گريم» را مي‌خوانم و هر شب پيش از خواب به آن فكر مي‌كنم.»
آنيتا به داستان‌هايي علاقه‌مند است كه پايان غم‌انگيزي داشته باشند! او در اين‌باره توضيح داد: «من داستان «تنها در خانه» را هم در ابتدا با پايان غم‌انگيزي نوشتم؛ اما ناشر به دليل اين‌كه مخاطبان اين كتاب كودكان هستند اين پايان را مناسب ندانست و من مجبور شدم داستان را تغيير دهم.»
او با بيان اين‌كه چندان به نام نويسنده‌هاي كتاب توجه نمي‌كند، گفت: بيش‌تر به داستان كتاب توجه مي‌كنم و بعد از اين‌كه كتاب را خواندم فكر مي‌كنم كه اگر اتفاقات ديگري در كتاب مي‌افتاد ماجرا به چه شكلي پيش مي‌رفت. پدرم هم درباره‌ي بخش‌هاي مختلف داستان مانند شروع، نقطه‌ي اوج و پايان برايم حرف زده است به همين خاطر تلاش مي‌كنم اين بخش‌ها را نيز در هر داستاني پيدا كنم.»
اين نويسنده‌ي 11 ساله، مدتي هم عضو كتاب‌خانه‌ي كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان بوده است. او در اين‌باره توضيح داد: «بيش‌تر دوست دارم كتاب‌هاي خوب را براي خودم داشته باشم و به همين خاطر مدتي است كه از كتاب‌خانه استفاده نمي‌كنم و كتاب‌هاي موردعلاقه‌ام را مي‌خرم.»
آنيتا دوست دارد نويسنده شود. او درباره‌ي اين آرزويش گفت: «برايم خيلي جالب است كه يك نفر مي‌تواند در ذهنش داستاني را بسازد و آن را بنويسد. بازيگري را هم دوست دارم اما به نظرم نويسندگي از بازيگري بهتر است.»
نويسنده‌ي كتاب «تنها در خانه» درباره‌ي مشوق‌هايش نيز: «پدر، مادر، معلم و ناظم مدرسه‌ام من را تشويق كردند اما فكر مي‌كنم مادربزرگم نقش موثرتري در تشويق من به داستان‌نويسي داشت. او با من حرف مي‌زد، داستان‌هايي از دوران بچگي‌اش را براي من تعريف مي‌كرد و از من مي‌خواست داستان بنويسم.»
توصيه‌ي آنيتا به نوجوانان علاقه‌مند به نويسندگي توجه به ايده‌هاست. او در اين‌باره گفت: «به نظرم بهتر است كه وقتي موضوع كلي براي داستان به ذهن مي‌رسد آن‌را يادداشت كنيم و در حد 3-2 خط درباره‌اش توضيح دهيم. بعدها و در فرصتي مناسب مي‌شود داستان را كامل‌تر كرد و تغييراتي در موضوع اوليه به وجود آورد.»
اين نويسنده‌ي نوجوان كتاب‌خواندن را يكي از عوامل پيشرفت استعداد نويسندگي دانست و در اين‌باره گفت: «خواندن، روي نوشتن تاثير زيادي دارد و با خواندن كتاب مي‌توانيم اشتباهاتمان را در نوشتن كم كنيم.»
براي ديدن جلد كتاب «تنها در خانه» روي علامت ذره‌بين در پايين عكس آنيتا خانم كليك كنيد.
چهارشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ - ۱۲:۰۰
نظر شما