به گزارش خبرگزاری كتاب ایران (ایبنا)، این رمان چهار سال پیش از مرگ بولانیو منتشر شد و یكی از مطرح‌ترین آثار او به شمار می‌رود. ترجمه انگلیسی این اثر با عنوان «Monsieur Pain» در سال 2010 منتشر شد و خیلی زود در لیست پرفروش‌ترین رمان‌های خارجی آمریكا قرار گرفت.

این اثر یكی از رازآلودترین رمان‌های بولانیو است و بسیاری از منتقدان بر این باورند كه نقطه قوت داستان در این است كه نویسنده مانند بسیاری از داستان‌های این ژانر به صورت كلیشه‌ای روایت را به پیش نمی‌برد و سبكی جدید از این داستان‌ها را ارایه می‌دهد. این اثر در حدود سال 1981 نوشته شد؛ درست زمانی كه این نویسنده تلاش می‌كرد زندگی خود را از راه نوشتن بگذراند و هدف اصلی‌اش در آوردن پول بود؛ هدفی كه به خوبی جواب داد و علاوه بر ثروت، برای او شهرت را نیز به ارمغان آورد و از ارزش كارش نكاست.

بولانیو در سال 2003 میلادی و در 50 سالگی از دنیا رفت. این نویسنده و شاعر شیلیایی در سال‌های پایانی زندگی خود مجموعه آثار بسیار موفقی را منتشر كرد. شخصیت‌های داستانی او اغلب رمان‌نویسان و شاعرانی شناخته‌شده و یا ناشناس بودند. 

ماجراهای این رمان در شهر پاریس روی می‌دهد و راوی داستان شخصیتی به نام «پن» است. در رمان «موسیو پن» نیز با شاعری به نام سزار والجو روبه‌رو هستیم كه به شدت بیمار شده و تلاش راوی داستان برای رسیدن به او بی‌نتیجه می‌ماند.

میثاقی پیش از این اثر دیگری از این نویسنده به نام «آخرین غرو‌ب‌های زمین» را به فارسی ترجمه كرده بود. «ستاره دوردست»، «شرم نوشتن» و «آخرین غروب‌های زمین» از جمله دیگر آثاری هستند كه تاكنون از این نویسنده در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند.

ناشر این اثر در بخشی از معرفی خود از بولانیو نوشته: متلک‌هایی که او به نویسندگانی همچون «ایزابل آلنده» و کانون نویسندگان شیلیایی انداخت، سبب شد که هموطنانش سعی در نادیده گرفتن او داشته باشند. ایزابل آلنده در سال 2003 در گفت‌وگویی پس از مرگ او گفت: «حتی مرگ هم نمی‌تواند از بولانیو تصویر خوبی به‌جا بگذارد. تو همیشه آدم نامطلوبی باقی خواهی ماند، همین ‌و بس. هر چند که خیلی‌ها تو را بزرگ‌ترین نویسنده پنجاه سال اخیر شیلی می‌دانند، اما ای‌کاش در آن دنیا هم سر ناسازگاری برنداری.»

این رمان به زودی در كمتر از 150 صفحه با ترجمه پوپه میثاقی منتشر می‌شود.