به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «پلیکان»‌ یکی از چهار نمایش خانگی (chamber play) است که استریندبرگ در سال ۱۹۰۷ میلادی برای افتتاحیه تالار نمایش تئاتر خود «اینتیما تئاتر» نوشت. این اثر به جدال میان اعضای یک خانواده می‌پردازد که درنهایت به یک فاجعه منجر می‌شود اما برخی منتقدان این اثر را نمادی از اروپای درگیر جنگ اول جهانی می‌دانند و جدال میان اعضای خانواده را تمثیلی از کشمکش کشورهای درگیر جنگ می‌گیرند. «پلیکان» جزو واپسین آثار این نمایشنامه‌نویس سوئدی است.

«نمایش خانگی» به آثار جمع‌وجور با بازیگران کم گفته می‌شود که معمولا در سه پرده نوشته می‌شوند و قابلیت اجرا در محیط‌های کوچی مثل دکور هال یک خانه را دارند. این فرم نمایشی را هنرمندانی چون مکس راینهارت و استریندبرگ در آغاز قرن بیستم رواج دادند.

استریندبرگ را در کنار هنریک ایبسن، آنتوان چخوف و لوییجی پیراندلو جزو بنیانگذاران تئاتر مدرن می‌دانند. استریندبرگ استاد پرداخت روابط انسانی است. کمتر کسی قادر بوده چون او بی‌پناهی انسان مدرن و فاجعه‌ در روابط ساده انسانی را به تصویر بکشد. سرچشمه‌های اندیشه اگزیستانسیالیستی را به‌خوبی می‌توان در آثار استریندبرگ جستجو کرد. «پدر»، «قوی‌تر» و «به‌سوی دمشق» از برترین آثار او هستند.

بسیاری از نویسندگان و درام‌پردازان قرن بیستم به‌ صراحت از تاثیرپذیری‌شان از استریندبرگ گفته‌اند؛ نویسندگانی چون: تنسی ویلیامز، ادوارد آلبی، ماکسیم گورکی، جان آزبرن.
 
اینگمار برگمان فیلمساز تاریخ سینما و هم‌وطن استریندبرگ هم به‌شدت تحت تاثیر او بود و بسیاری از شاهکارهای او مایه‌های آشکار استریندبرگی دارند. همچنین یوجین اونیل نمایشنامه‌نویس معاصر در هنگام دریافت جایزه نوبل بخش اعظم خطابه‌اش را به توصیف تاثیر استریندبرگ بر آثارش اختصاص داد و او را «بزرگ‌ترین نابغه تمام دوران تئاتر مدرن» خواند.

پرویز تاییدی، مترجم کتاب، فارغ‌التحصیل سینما از آلمان و از مترجمان باسابقه متون سینمایی و دراماتیک است. تاییدی تاکون آثار مختلفی از استانیسلاوسکی و اینگمار برگمان را ترجمه کرده است.

نمایشنامه «پلیکان» را نشر قطره با ترجمه پرویز تاییدی در ۷۰ صفحه، با شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و به بهای دوهزار تومان منتشر کرده است.