محسنی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: نیما یوشیج شاعری‌ است که با تغییر ساختار شعر فارسی، آن‌را متحول کرد. برهمین اساس پژوهش در زمینه دگردیسی‌هایی که نیما در شعر فارسی ایجاد کرده، اندیشه‌های نو مطرح شده از سوی و او زبان ویژه‌اش می‌تواند الهام‌بخش شاعران باشد و امری ضروری ا‌ست.

وی با تاکید بر تغییر مداوم از سوی نیما ادامه داد: نیما هیچ‌گاه نمی‌خواست شیوه شاعری‌اش به یک سنت تبدیل شود. او معتقد بود تغییر باید مداوم باشد. همین نگرش ثابت نماندن و تغییر و تحول یکی از درس‌هایی‌ست که باید از نیما گرفت و برهمین اساس در پی دگرگون کردن هنر و حتی تمام دستاوردهای مادی و معنوی باشیم.

این استاد دانشگاه مثالی از در تغییر و تحول بودن نیما ارایه و تشریح کرد: نیما در پاورقی آخرین شعرش با عنوان «شب همه شب» بر این نکته تاکید کرده، که این شعر کوتاه را بر اساس دو وزن سروده است. این شعر دو بند دارد و هر یک از بندهای آن براساس یک وزن سروده شده است.

وی توضیح داد: این مساله مبین این نکته است، که نیما همواره در اندیشه تغییر و دگرگونی در شعرهایش بوده است. شاید در حال حاضر جدیدترین دستاوردهای نقد ادبی ما نیز ناظر بر همین مطلب است.

محسنی در ادامه با تاکید بر زبان نمادین نیما گفت: شاعران جدید چندان مانند نیما شعر نیمایی نمی‌سرایند و این مساله امری طبیعی ا‌ست. هرچند شاعران نوپرداز بسیاری داریم که منش و زبان نمادین نیما را در اشعارشان به‌کار گرفته‌اند.

وی افزود: برای مثال مرحوم قیصر امین‌پور به ویژه در دهه آخر شاعری خود زبان نمادین نیما را در اشعارش به‌کار می‌گرفت. شاید بتوان گفت بهترین شاعر معاصر در دهه گذشته که از نیما پیروی کرده، همان امین‌پور بوده است. البته بررسی این امر به تحقیق بیشتری نیاز دارد.

این پژوهشگر در پایان یادآور شد: به‌طور کلی زبان چند پهلو و نمادین نیما یوشیج همیشه و در تمام دروان‌ها می‌توان به شاعران کمک کند و الهام‌بخش آن‌ها باشد.

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج متولد ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در دهکده یوش استان مازندران و بنیانگذار شعر نو فارسی است. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود. وی در ۱۳ دی ۱۳۳۸ درگذشت و ۱۳ دی امسال، پنجاه و یکمین سالروز درگذشت او بود.

تمامی جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی برگرفته از تحولی هستند که نیما مبدع آن بود.