احمدي به خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، گفت: كتاب «پيش پرده‌ها» آخرين اثري است كه براي چاپ به انتشارت ققنوس سپردم. در اين كتاب تمام ترانه‌هايي كه از سال ۱۳۲۰تا سال ۱۳۳۲در تئاترها خواندم جمع‌آوري و مكتوب شده است.
وي ادامه داد: در اين كتاب كه نوشتن آن پنج سال وقت برده و حاوي ۱۳۲ترانه است، شناسنامه آهنگ، شاعر، زمان سرايش هر يك از ترانه‌ها ارايه شده است.
احمدي اظهار كرد: نوشتن مجموعه «فرهنگ و لغات تهران» حاوي واژه و كلمات تركيبي نيز تمام شده و به‌زودي آماده چاپ مي‌شود كه مبحث جديدي در ايران است.
وي در پاسخ به اين پرسش كه علاقه شما براي نوشتن كتاب با محوريت «تهران» از كجا سرچشمه مي‌گيرد، توضيح داد: چهل سال پیش به اين فکر افتادم تا زماني كه توان دارم به تحقيق و پژوهش بپردازم. چون همه چیز در حال از بین رفتن است و ما همیشه گذشتگان را سرزنش می‌کنیم که چرا برای ما منبع و مآخذی باقي نگذاشته‌اند. به عنوان نمونه ما نمی‌دانیم ریشه ضربی‌خوانی کجاست؟ چگونه به ما رسیده، متحول شده و به سبک امروز درآمده است.
احمدي افزود: هیچ چيز از گذشته براي ما باقی نمانده و ما دایم در حال سرزنش کردن گذشتگان هستيم. چرا ما هرچه که می‌دانیم و داریم برای نسل آینده باقي نگذاریم که ما را سرزنش نکنند؟ این موضوع مرا به فکر انداخت آنچه در ذهن و فکر من است برای مردم بنویسم تا حداقل من دین خودم را ادا کرده باشم. وقتی می‌خواستم درباره ترانه روحوضی بنویسم طی تحقیقات میدانی تمام مطربان را دیدم و با آنها گفت‌وگو کردم.
وي گفت: تصميم دارم زباني كه در گذشته مورد استفاده اهالي تهران بوده، زنده نگه دارم و هر چه راجع به ترانه و فرهنگ تهران است، به مردم بازگردانم. علاقه‌مندم بچه‌هاي تهران، «تهروني» صحبت كنند، واژه‌هاي زيادي به گوش آنها نخورده و پي‌گير آن نيستند.
احمدي اضافه كرد: نه تنها من فرهنگ دیگر شهرها را نمی‌دانم آنها نیز با فرهنگ ما آشنا نیستند. لازم است به فرهنگ شهرها پرداخته شود. من تهرانی هستم از این رو در كتاب‌هايم به فرهنگ خودم که با آن بزرگ شدم، پرداختم.
احمدي در پاسخ به اين پرسش كه ارزيابي شما از اوضاع كتابخواني چيست، اظهار كرد: كشور ما يكي از كشورهاي عقب افتاده در زمينه مطالعه كتاب است. كتابخوان بسيار كم داريم و لازم است علت آن ريشه‌يابي شود. تعداد جلسه، سمينار و نقد و بررسي كه برگزار مي‌شود بسيار كم است. بايد قدم‌هاي محكم‌تري در اين راه برداشته شود.
اين هنرمند همچنين مشغول تكميل كتاب «ضرب المثل‌ها» است و مي‌گويد: از يافتن و مكتوب كردن ضرب المثل‌ها لذت مي‌برم.
وي افزود: كتاب «پرسه» آخرين كتابي است كه از من منتشر شده. هر آنچه تهرانيان با آن زندگي كردند به لحاظ اخلاقي، روابط اجتماعي و رسم و رسومات در اين اثر بررسي شده است.
«شكرستان» مجموعه‌اي است كه از شبكه دوم سيما پخش مي‌شود و مرتضي احمدي به عنوان يكي از صداپيشگان در آن نقش دارد.
احمدی، دهم آبان سال ۱۳۰۳ در جنوبی‌ترین نقطه تهران در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمده. پدر و مادر او با وجود زندگی در تهران اصالت تفرشی داشتند.
صدای خوش این هنرمند موجب شد تا از ۱۲ سالگی نوحه‌خوان دسته‌های سینه‌زنی در ماه محرم و موذن محل، در ماه مبارک رمضان باشد و این آغاز فعالیت‌های هنری-مذهبی او بود.
احمدي در سال ۱۳۲۳ به راديو تهران رفت. او در دوره‌هاي مختلفي در راديو كار كرد و به سبك‌هاي مختلف ترانه خواند. در فروردين سال ۱۳۵۳ نقش اول يك سريال را بازي كرد.
وی در سال ۱۳۲۶ گوينده فيلم‌هاي خارجي شد و از اعضاي اوليه انجمن گويندگان و سرپرستان گفتار فيلم بود. ولي، پس از كودتاي مرداد سال ۱۳۳۲ بازيگري را كنار گذاشت و به مدت هفت سال به اهواز رفت؛ اما پس از بازگشت به تهران دوباره كار بازيگري را در سريالي تلويزيوني به نام «تك مضراب» از سر گرفت. از سريال‌هاي تلويزيوني ديگري كه این هنرمند در آنها ایفای نقش کرده مي‌توان «سلطان صاحبقران»، «هفت شهر عشق»، «آيينه» و «زير بازارچه» را نام برد.
وي در سال ۱۳۳۲ براي نخستين بار در سينما بازي كرد، در فيلمي به نام «ماجراي زندگي» به كارگرداني «هوشنگ كاووسي».
اين هنرمند که کارمند راه‌آهن بود در ۹ مرداد سال ۱۳۳۴ با يكي از همكارانش ازدواج كرد اما همسرش ۶ سال بعد در ۲۵ ارديبهشت ۱۳۵۰ بر اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. او يک فرزند دختر و يك فرزند پسر دارد.
شنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۰ - ۱۵:۴۴
نظر شما