ايبنا نوجوان:«دبورا اليس» در كتاب «شهر گلي»، دومين جلد از مجموعه داستان‌هاي «دختران كابلي»، قهرمان اصلي داستان‌هاي دو جلد گذشته را در كنار مادر و خواهرانش به حال خود رها مي‌كند و به سراغ دوستش «شوزيه» مي‌رود. شوزيه، سرنوشتي مشابه پروانه دارد. او نيز پس از مرگ پدر مجبور به كار در لباس پسرانه مي‌شود اما به ماندن در افغانستان و تحمل درد و رنج راضي نيست.
شوزيه با ديدن عكسي از يك مزرعه پر از گل‌هاي بنفش در كشور فرانسه تصميم مي‌گيرد كابل را ترك كند و به فرانسه برود و مزرعه‌هاي زيبا و آفتابي آن كشور را ببيند. شوزيه تصميمش را عملي مي‌كند. كار كردن در خيابان‌هاي كابل را كنار مي‌گذارد وبا آرزوي رسيدن به كشور فرانسه شهر را ترك مي‌كند اما در نخستين مرحله به يك اردوگاه پناهندگان افغاني در مرز افغانستان و پاكستان مي‌رسد و با خانم «ويرا»، دوست مادر «پروانه» روبرو مي‌شود اما زندگي در اردوگاه نيز براي «شوزيه» جذابيتي ندارد.
شب خداحافظي شوزيه، همه‌ي اعضاي گروه توي حياط و كنار آتش غذا خوردند. خانم ويرا طي يك سخنراني از تمام كارهاي طاقت‌فرساي شوزيه قدرداني كرد و گفت: «من مي‌دانم كه شوزيه در هدف خود براي رسيدن به دريا و ساختن يك زندگي خوب در فرانسه موفق مي‌شود.»... شوزيه خشمگين بود. مي‌دانست خانم ويرا از قصد چنين برنامه‌اي ترتيب داده است كه او را مجبور كند در اردوگاه پناهنده‌ها بماند.
اما شوزيه در اردوگاه نمي‌ماند. به جايي هم كه خانم ويرا برايش پيدا كرده نمي‌رود و به تنهايي به سمت شهري مي‌رود كه در آن براي سير كردن شكمش بايد سخت‌ترين كارها را انجام دهد. شست‌وشوي كف مغازه‌ي قصابي، گدايي و زيرورو كردن زباله‌ها بخشي از زندگي كارهايي است شوزيه تجربه مي‌كند اما او روياي سفر به فرانسه را در سر دارد و همين باعث مي‌شود كه بتواند سختي‌ها را به آساني تحمل كند. اما داستان زندگي شوزيه پيچ و خم‌هاي بسياري دارد و به همين‌جا ختم نمي‌شود. آخرين جلد از كتاب «دختران كابلي» نيز گوشه‌اي ديگر از دردهاي زنان و دختران افغان را به خوانندگان نوجوان نشان مي‌دهد.
«شهر گلي» نوشته‌ي «دبورا اليس» با ترجمه‌ي «شهلا انتظاريان» منتشر شده است. واحد كودكان و نوجوانان انتشارات قدياني(كتاب‌هاي بنفشه) اين كتاب را با شمارگان 1100 نسخه و قيمت 5 هزار تومان در نيمه‌ي نخست سال 90 روانه‌ي بازار كتاب كرده است.
«دبورا اليس» متولد سال 1960 در كانادا است. او از ابتداي نوجواني نوشتن را آغاز كرده و از هفده سالگي وارد فعاليت‌هاي مدني و ضدجنگ به نفع زنان و كودكان شده است و در بسياري از آثارش اين مساله را مي‌توان آشكارا ديد.
«اليس» در سال 1996 به جمع‌آوري كمك‌هاي مالي و مردمي براي زنان پناهنده‌ي افغاني پرداخت و در 1997 به افغانستان و پاكستان سفر كرد و مصاحبه‌هايي با اين پناهندگان انجام داد كه حاصل آن مجموعه‌ي سه جلدي «دختران كابلي» و كتابي با نام «زنان جنگ افغانستان» براي مخاطبان بزرگ‌سال است.
پنجشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۰ - ۱۲:۲۳
نظر شما