مهیمنی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: از طرف خانواده مرحوم محمد بیابانی به عنوان مسوول تنظیم آثار و اشعار بر جای مانده این شاعر انتخاب شده‌ام. برهمین اساس تمامی اشعار و دست‌نوشته‌های او در اختیار من قرار گرفت.

وی درباره گردآوری اشعار این شاعر توضیح داد: از آن‌جا که بیابانی شاعر بوده است، بنابراین ابتدا تنظیم مجموعه اشعار او مدنظر بود. همچنین او وسواس بسیاری در حوزه شعر داشت. برهمین اساس گاه صورت‌های مختلف از یک شعر در میان آثار او دیده می‌شود كه برای گردآوری این اشعار باید آخرین ویرایش را از میان آثارش پیدا می‌کردم. 

این شاعر با تاکید بر آماده‌سازی چهار مجموعه شعر بیابانی ادامه داد: دو مجموعه شعر او با عنوان‌های «سار صبور بر صنوبر آتش» و «به سالگرد تماشای آب در پاییز» از سوی نشر داستان‌سرا در نمایشگاه کتاب امسال ارایه شد.

وی افزود: «سار صبور بر صنوبر آتش» شعرهای نیمایی بیابانی از دهه 40 تا 70 را در دو دفتر با عنوان‌های «خشم صیاد نه این بود» و «ققنوس باش و بخوان» شامل می‌شد و «به سالگرد تماشای آب در پاییز» شعرهای نیمایی دهه 70 او را در برمی‌گرفت. این اشعار بیشتر پیرامون مضامین اجتماعی و حماسی سروده شده‌اند.

مهیمنی به دو دفتر در دست انتشار این شاعر اشاره و تشریح کرد: «سفر به لا‌‌به‌‌ی عنقا» و «مزامیر زمهریر» (هشت منظومه) عنوان سومین و چهارمین مجموعه شعر بیابانی‌ است که از سوی نشر داستان‌سرا در دست چاپ است. «سفر به لا‌‌به‌ی عنقا» شعرهای اجتماعی او تا آخرین روزهای حیاتش را شامل می‌شود. «مزامیر زمهریر» نیز منظومه‌های نیمایی و چارپاره‌های بیابانی را در برمی‌گیرد.

وی درباره جایگاه شاعری بیابانی توضیح داد: بسیاری از کارهای منتشر شده این شاعر در زمان حیاتش بیانگر وسواس شاعرانه او هستند. به عنوان مثال در حماسه «درخت گل بانو» بیابانی از حماسه‌ای بهره گرفته که سینه به سینه نقل شده و او آن‌را به صورت مکتوب درآورده است و البته با برداشت شاعرانه آن‌را تعالی می‌بخشد. 

مهیمنی گفت: بیابانی به بازی‌های زبانی چندان اعتقادی نداشت. البته این امر بدان معنا نیست که برای زبان و شکل آن در شعر اهمیتی قایل نبود بلکه برعکس وسواس بسیاری در زبان شعر داشت اما معتقد بود همه ارکان شعر باید ساخت شعر را به سامان کنند.

وی در پایان درباره دیگر شعرهای بیابانی افزود: بیابانی اشعار بسیاری در قالب غزل‌ و همچنین اشعار محلی یا فولکلور دارد؛ به عبارت دیگر می‌توان او ‌را از نخستین‌ پدیدآورندگان شعر بومی در بوشهر دانست. پس از انتشار سومین و چهارمین دفتر شعر او، اقدام به گردآوری این اشعار و انتشار آن‌ها می‌کنم.

محمد بیابانی متولد هفتم خرداد 1324 در سامانه امامزاده در بوشهر است. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در بوشهر گذراند. سپس برای ادامه تحصیل و گذراندن دوره دو ساله تربیت معلم وارد دانشسرای کشاورزی شیراز شد. وی در بامداد روز 21 اسفند سال 1381 بر اثر سرطان ریه در خانه خویش در بوشهر درگذشت.

«آواز سایه ها»، «مرغ تنها»، «طبع کویر و نفرت قطبی»، «سمند و چشمه خورشید» و «زخم بلور بر زبانه الماس» از جمله آثار بیابانی هستند.