«حسين تولايي» در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، درباره نام‌گذاري روزي به عنوان «روز شعر و ادب پارسي» گفت: اي كاش روز شعر و ادب در تقويم نبود و به جاي آن، بيشتر به مشكلات شاعران توجه مي‌شد. من فكر مي‌كنم نام‌گذاري اين روز بيشتر جنبه‌ي تعارف و تبليغ گرفته است.
وي در ادامه افزود: شاعران ما با مشكلات بسياري دست و پنجه نرم مي‌كنند. كتاب‌هاي شعرشان سال‌ها در نوبت چاپ مي‌ماند؛ شمارگان كتاب بسيار پايين است؛ مبلغ حق التأليف 8-7 درصد از درآمد كتاب را شامل مي‌شود؛ كتاب‌هاي شاعران بعد از انتشار هم سرنوشت خوبي ندارند و به فروش نمي‌رسند.
اين شاعر كودك و نوجوان، خواسته‌هايي نيز از دست‌اندركاران حوزه فرهنگ داشت: بهتر است به جاي اينكه روزي با نام شعر در تقويم در نظر گرفته شود؛ حق التأليف‌ها افزايش يابد، روند انتشار كتاب سرعت پيدا كند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، آموزش و پرورش و بقيه نهادهاي مسوول، دست كم نيمي از آثار شاعران را براي كتابخانه‌هاي عمومي خريداري كنند.
در پايان اين صحبت‌ها، تولايي از اميدواري‌هايش گفت: تا زماني كه شاعران كودك و نوجوان فعال هستند، اين حوزه دچار ركود نمي‌شود. شاعران كار خودشان را انجام مي‌دهند. ناگفته نماند كه در اثر اين مشكلات، گاه دلسرد مي‌شوند و مشكلات غمگيني و دلسردي‌هايي را در پي دارد ولي باز هم اميدهايي هست. اميدوارم اين نقاط اميدواري، پررنگ‌تر شود.
یکشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۰ - ۱۴:۲۱
نظر شما