خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، نخستين كتابخانه تخصصي روزنامه‌نگاري اسلامي، 18 تيرماه در حالي افتتاح شد كه مسوولان انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي و همراهان وي را به بازديد از حياط خالي(خلوت) اين مركز بردند كه چند درخت و ريسه‌هايي از چراغ‌هاي اعياد شعبانيه در آن به چشم مي‌خوردند و حاضران رسانه اي گفتند كه به زودي در اين مكان كتابخانه تخصصي روزنامه‌نگاري اسلامي ايجاد مي‌شود!
جالب اينجاست كه با وجود اطلاع‌رساني‌هاي اينترنتي مبني بر «مراسم افتتاحيه نخستين كتابخانه تخصصي روزنامه‌نگاري اسلامي» در حالي جلسه رسمي افتتاح اين بخش از انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان برگزار شد كه حدود 1000 كتاب كه درباره روزنامه‌نگاري اسلامي گردآوري شده بودند، در راهرو كوچكي كه به سختي امكان حضور دو نفر به صورت همزمان در آن وجود داشت، قرار گرفته بودند.
مسوولان اين طرح به وزير ارشاد و اصحاب رسانه گفتند با مراجعه به حياط اين مركز كه قرار است در آينده مسقف شود، مي‌توانند از مشخصات اين كتابخانه آگاه شوند، كتابخانه‌اي كه پيش‌بيني مي‌شود با قرار گرفتن قفسه‌ها و صندلي‌هايي براي حدود 12 تا 13 نفر
(به صورت همزمان) قابل استفاده باشد. البته به گفته مسوول اين كتابخانه، حدود 50 نفر مي‌توانند از منابع اين كتابخانه تخصصي بهره‌مند شوند.
با وجود آن كه 22 تيرماه جاري ماموريت دبيركل انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان پايان مي‌يابد و اين طرح همچنان در ابتداي راه قرار دارد، سوال‌هاي گوناگوني به ذهن متبادر مي‌شوند، مبني بر اين كه چنين اقداماتي بسيار شايسته‌اند، اما چرا بايد با چنين شتابي، طرحي كه هنوز در مقدمه است را به اثبات برسانيم و از آغاز مراحل يك تصميم به عنوان مراسم افتتاحيه ياد كنيم؟
چرا بايد در اين روز به ديدن حياط خالي انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان برويم و در حلقه آن دسته از اهالي خبر قرار بگيريم كه لبخندي بر طرح‌واره نقشي در فضا مي‌زنند، زماني كه يكي از مسوولان با حركت دست خود بخش‌هاي مختلف اين كتابخانه را در فضاي ذهني مخاطبان ترسيم مي‌كند؟ چرا با اندكي تامل و برنامه‌ريزي، طرح‌هايي را كه مي‌توانند آينده موفقي داشته باشند، پايه‌ريزي نكنيم؟ مهم‌ترين پرسش اين كه «چه تضميني وجود دارد با تغييرات جديدي كه اين مركز در شرف آن است، اين طرح به پايان رسد و اين كتابخانه از فضاي ذهني به فضاي عيني راه يابد؟»
وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي به عنوان مسوولي فرهنگي و روزنامه نگاراني كه با اعتقاد قلبي به اين انجمن پيوسته اند، آنقدر محترم هستند كه در وقت و نامشان، بيهوده صرف طرح هايي عجولانه و در آغاز راه نشوند.
بي ترديد، رعايت شان افراد مي تواند از نخستين آموزه هاي روزنامه نگاري اسلامي باشد.
دوشنبه ۲۰ تیر ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما