قاسم تبريزي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، ضمن بيان اين مطالب اظهار كرد: ايجاد و توسعه كتابخانه‌هاي تخصصي، ضرورتي است كه علاوه بر موضوعات علوم انساني در داخل ايران، بهتر است در درجه بعدي به كشورهاي هم‌جوار و سپس كشورهاي جهان تعميم داده شود. 

وي افزود: همچنين در نگاه كلان به مراكز غرب‌شناسي، آمريكاشناسي، انگليس‌شناسي، اسرائيل‌شناسي و ... براي شناخت دشمنانمان نيازمنديم. 

پژوهشگر حوزه اسناد و مسايل سياسي در پاسخ به اين سوال كه «آيا منظور‌تان از شناخت غرب و كشورهاي همسايه، همان نگاهي است كه آنها در شرق‌شناسي دارند؟» عنوان كرد: البته غربيان در مطالعات شرق‌شناسي نگاه استعماري دارند و تحريف‌گرند، اما هدف ما اين‌گونه نيست. آنچه اصل محسوب مي‌شود،اين است كه مراكز تحقيقاتي بايد مانند آيينه باشند و آنچه  راوجود دارد نشان دهند.

تبريزي در پاسخ به اين كه «چرا شناخت كشورهاي همسايه و داشتن كتابخانه تخصصي مجموعه آثار آنها اهميت دارد؟» گفت: ما با كشورهاي همسايه همزيستي مسالمت‌آميزي داريم. قفقاز، گرجستان، ارمنستان، تاجيكستان و حتي تا نزديك مرزهاي چين، زماني داخل مرزهاي ايران بوده‌اند. ما تاريخ، ادبيات، هنر، فرهنگ و گذشته مشتركي داريم و به دليل آن كه آنها جزئي از كشور ما بودند، تأثيرات متقابل زيادي بر يكديگر و آينده و سرنوشت هم داريم.

وي ادامه داد: دين اسلام از طريق كشور ايران به افغانستان و پاكستان تا كاشغر چين راه يافت، يعني اين قسمت از شرق دنيا تحت تأثير فرهنگ اسلامي ايران است و از ادبيات و فرهنگ ايران نيز تأثير مي‌پذيرد. ما با وجود اعتقادات، فرهنگ، ادبيات و هنر مشترك، شناخت ناچيزي از يكديگر داريم. جدايي ايران از بدنه جهان اسلام يكي از اقدامات استعمار بود و استعمارگران با توجه به منافع خود، حس بدبيني، بدگويي، بدخواهي و اختلاف را ميان ايرانيان و اعراب نسبت به يكديگر ايجاد كردند.

رييس كتابخانه افغانستان‌شناسي كتابخانه مجلس، پيدايش ناسيوناليستي را كه زاييده فرهنگ غربي بود و كشورهاي منطقه را به سوي پان‌تركيسم، پان عربيسم، پان ايرانيسم، پان‌آذرايسم و امثال آنها كشاند، از عوامل دخالت استعمارگران برشمرد كه در مكتوبات گوناگون نيز به آنها توجه شده است و اظهار داشت: بايد به اصل خودمان بازگرديم و انحصارهايي كه استعمار غرب و استبداد درگذشته ايجاد كردند را از ميان برداريم. ايجاد كتابخانه‌هاي تخصصي به ويژه كتابخانه كشورهاي همسايه و جهان از اين جهت، ضرورت بيشتري مي‌يابد. 

وي با اشاره به لزوم آگاهي از تدابير استعمار و مطالعات گسترده تحولات منطقه و جهان كه يكي از پيش‌زمينه‌هاي آن، ايجاد كتابخانه‌هاي تخصصي كشورهاست، عنوان كرد: اكنون با حضور استعمار غرب و جناياتي كه در منطقه در حال شكل‌گيري‌اند، اين جدايي در حال گسترش است. بنابراين، وظيفه ما پيمودن راه وحدت است. 

نويسنده و پژوهشگر حوزه اسناد و موضوعات سياسي اضافه كرد: بر اساس اين اهداف، اكنون كتابخانه افغانستان‌شناسي كتابخانه مجلس با بيش از هفت هزار و چهارصد كتاب و نشريه داير شده است كه 90 درصد اين آثار به زبان فارسي‌اند. از اين ميان مي‌توان كتاب‌هاي جامي، سنايي، خواجه‌عبدالله انصاري، نسخه‌هايي از شاهنامه و ... را نام برد كه نشان از زبان، ادب و فرهنگ مشترك دو كشور دارند. زمينه‌هاي ايجاد و توسعه اين كتابخانه پس از برپايي «همايش ميراث مشترك ايران و افغانستان» در نيمه تيرماه سال 89 پايه‌ريزي شد.

رييس كتابخانه افغانستان‌شناسي كتابخانه مجلس يادآور شد: انتظار مي‌رود كه اين هفت هزار و چند عنوان كتاب تا دو سال آينده به 20 هزار عنوان افزايش يابند. تعدادي پايان‌نامه نيز در اين حوزه وجود دارند كه بايد آنها جمع‌آوري كنيم. تعدادي از آثار اين حوزه در شمار كتاب‌هاي ناياب چاپ قديم‌اند كه بايد اسكن شوند، نسخه زيراكسي آن را تهيه كنيم يا در صورت امكان آنها را خريداري كنيم. 
 
تبريزي فعاليت يك سال گذشته اين كتابخانه نوپا را خوب برآورد كرد و گفت: توسعه چنين كتابخانه‌هايي بايد در حوزه آثار جمهوري آذربايجان، تاجيكستان، تركيه، عراق و كشورهاي خليج‌فارس نيز تداوم يابد تا محققان در تحقيق تاريخي‌شان براساس مستندات بنويسند و جامعه نيز به تعامل و تعادل اطلاعاتي بيشتري دست يابد، چرا كه ما در منطقه به عنوان امت و جامعه اسلامي شناخته مي‌شويم و مي‌توانيم به عنوان يك پايه محكم قدرت مطرح شويم و اين امر نيازمند تمركز و تجمع فكري و فرهنگي است. 

وي با اشاره به اين كه بيش از سيصد سال خلاء فرهنگي گريبانگير كشور ما شده است، عنوان داشت: ما انقلاب كرديم كه اين خلاء فرهنگي را پركنيم و هرگونه غفلت در اين عرصه نيز معضلات ما را افزايش مي‌دهد و دشمن را مسلط‌تر مي‌كند. از اين رو، با تجهيز به سلاح‌هاي غني فكري و  انديشه‌اي مي‌توانيم دركي بهتر از موقعيت‌مان براي برنامه‌ريزي‌هاي بهتر داشته باشيم.