خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) ـ دكتر سيدمحمد ميرسندسي، نويسنده و جامعه‌شناس: آفرينندگي وتوليد از زيبايي‌هاي جهان زيستي است كه ما در آن روزگار مي‌گذرانيم، و خدا را بيشتر با اين صفت مي‌خوانيم. در زندگي انساني، آفريدن و توليد بخش مهمي از حيات انساني و فرهنگ‌سازي شناخته مي‌شود. هر كس كه توليد مي‌كند، هويت دارد و ماندگار است و هر آن كس كه نمي‌تواند بيافريند مرگ او حتي قبل از پايان حياتش، فرا مي‌رسد. براي يك جامعه نيز مي‌توان اين قانونمندي را صحيح دانست، چرا كه حيات يك جامعه در گرو توليد و بازتوليد است.
آفرينندگي، جلوه‌ها و مصداق‌هاي متفاوتي دارد. از منظر عرفاني مي‌توان با خلق كردن به خدا نزديك و شبيه شد؛ مگر نه آن كه انسان عرفاني مي‌كوشد خصوصيات خدا را در خود جلوه‌گر و متعين سازد؟ بندگان خدا، هريك در زمينه‌اي به توليد مي‌پردازند كه همه ميمون ومبارك است؛ در مقايسه با آنهايي كه به جز مصرف هنر قابليت ديگري ندارند.
در اين ميان، «كتاب» يكي والاترين مصداق‌هاي آفرينندگي و عرصه‌اي است كه در آن به توليد فكر و بازتوليد فرهنگ پرداخته مي‌شود. با خلق يك كتاب، علم متولد مي‌شود و در عين حال علمي كه پابه عرصه وجود مي‌گذارد، بنا بر سخن حكيمانه استاد ديناني، ناميراست وجاودانه مي‌شود.
از اين رو چگونگي پاسداشت آفرينندگي كتاب يكي از مهمترين شاخص‌هاي ارزيابي نسبت به ارزش‌هاي بنيادي در جامعه است. اگر كتاب مورد حمايت قرار مي‌گيرد، حمايت از توليد و حمايت از جاودانگي است. پس بايد ببينيم كه «آيا برخورد ما و مسولان حوزه نشر يا كتاب و توليد كننده آن، درخور اين ارزش‌هاست يا نيازمند بازنگري است و چشم‌ها را بايد شست، جور ديگر بايد ديد ...
کتاب، سرچشمه زایش فرهنگی یک جامعه و از مهمترین راه‌های حفظ، ارتقا، و انتشار فرهنگ است. اگر به اینها باور داریم، پس، کتاب و تولید کننده کتاب را دریابیم.
دوشنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما