خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) مسعود پیوسته،روزنامه نگار و كارشناس رسانه: سال هاست که از سوی نویسندگان و علاقمندان کتاب و کتاب خوانی ، درباره نبود یک برنامه مشخص روتین هفتگی تلویزیونی با موضوع " کتاب " در روزنامه ها و مطبوعات چیزهایی می خوانیم، اما این یادداشت ها و گفت و گو ها هنوز نتوانسته بر بزرگ ترین و فراگیرترین رسانه تصویری کشور اثرگذار باشد و دوستداران کتاب ، گهگاه چنانچه نگاه شان به صفحه تلویزیون افتاد ( فرقی نمی کند کدام شبکه ، هر شبکه ) ببینند مجری یا کارشناس – مجری کتابی در دست دارد و به اتفاق دیگر کارشناسان و منتقدان و خوانندگان حاضر در جلسه ، در حال واکاوی آن اثر خاصه ادبی اند .
نشد . تا این لحظه نشد . فقط آنچه که از دیرباز در رسانه صدا و سیما به خصوص در " رادیو " در این زمینه به یادگار مانده ، می توان به آیتم " معرفی کتاب " اشاره کرد . معرفی اي که این سال ها ( از یکی دو دهه پیش به این سو ) دامنه توجه مسئولان رادیو و برنامه سازان از آن فراتر رفت و به برنامه هایی با مضامین قصه و قصه نویسی و قصه خوانی نیز پرداختند . در شبکه های موجود رادیویی ، چنین اتفاق مبارکی عمدتاً در شبکه با مسمای فرهنگ و البته در رادیو تهران رخ نمود، اما " سیما " هنوز فرصت نکرده به جریان کتاب (نویسنده و خواننده و ناشر و متن و ... ) در طول هفته فقط یک بار به مدت نیم ساعت یا 45 دقیقه بپردازد . ( هر چند رد کمرنگ آن را می توان کمابیش در شبکه چهار و با اجرای آقای رشید کاکاوند و پيش تر از آن خانم عرفان نظر آهاري در همين شبكه دید) . شاید به دلیل فراگیربودن مخاطبان در گروه های مختلف سنی و تحصیلی ، نتوان تولید و پخش مجموعه برنامه های معطوف به کتاب را محدود به فقط یک شبکه کرد . مثلاً شبکه چهار سیما که معروف به شبکه علمی و فرهیختگان است اما حتماً این امکان وجود دارد که هرشبکه تلویزیونی حتی شبکه خبر به طور هفتگی دقایقی از برنامه هایش را به موضوع کتاب اختصاص دهد .
آیا تیراژ دو سه هزارتایی کتاب ها موجب شده تلویزیون عنایتی به کتاب کم مخاطب نداشته باشد ؟
آیا شایسته نیست حالا برعکس ، تلویزیون به " کتاب " توجه کند ؟ شاید با ساخت مجموعه برنامه های تأثیرگذار در حوزه کتاب ، رغبت توجه به کتاب را مضاعف کند ؟
آیا وقتی یکی از همان مخاطبان دوسه هزارتایی کتاب ، ببیند تلویزیون به آنچه خوانده است ، توجه کرده و سراغ نقد و بررسی اش رفته ، رابطه مثلث کتاب ، خواننده ( در عین حال بیننده ) و تلویزیون مرمت نمی شود و گامی در مسیر ارتقا و اعتلا نیست ؟ ضمن آنکه با این حرکت تلویزیون ، تلنگری هم به آنان ( بینندگانی ) که فقط با نام و نویسنده کتاب آشنایند می زند واحتمالاً موجب ورود مخاطب تلویزیون به عالم کتاب می شود ؟
نمی دانم شاید به علت پردردسر بودن برنامه هایی این چنین ، گروه های برنامه ساز و تهیه کننده های تلویزیون ، سراغ " کتاب " نمی روند .
شاید اولویت بندی ، تقدم و تأخر آثار داخلی و خارجی اعم از معاصر و کلاسیک برای شان کار مشکلی است و سراغ هرکتابی بروند ، خیلی ها از " سیما " بپرسند چرا در بین این همه آثار ، این اثر باید مورد معرفی و نقد و بررسی واقع شود ؟
دسته بندی نویسندگان به درجه یک و دو و سه و ... به خصوص نوع معاصر و حی و حاضر شان ، شاید برای تلویزیون تولید مشکل کند .
به هر حال آنچه پیداست ، هم مشکلاتی از این دست ، قبل از ساخت و تولید مجموعه برنامه های معطوف به کتاب ، موجب می شود اساساً تلویزیون ، به برنامه یا برنامه هایی از جنس خاصه ادبیات داستانی ورود پیدا نکند ؛ و از دیگر سو این نیاز به ورود به عالم کتاب از جانب تلویزیون ، بی پاسخ بماند و این که : همچنان " جای خالی کتاب در سیما " احساس شود .