به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) به نقل از تلگراف، در اين نمايشگاه نخستين اپيزود اولين نمايشي كه راتيگان در سال 1933 بر صحنه برد يكي از اسناد مهم ارائه شده است. او كه با همكاري «فيليپ هايمن» اين نمايشنامه را در زماني كه در ترينيتي كالج تحصيل مي كرد نوشته ، اين نمايش را در يك تئاتر كوچك نزديك لندن به صحنه برده بود. 

بيشتر موضوع‌هاي نمايش‌هاي راتيگان از رقابت هاي عشاق و شخصيت‌هاي گرفتار بين ويراني‌هاي فيزيكي و دلايل اجتماعي آن‌ها سير مي‌كند. 

ديگر آثار ارائه شده در اين نمايشگاه نسخه اصلي نمايش «رهبر مرا دنبال كن» است كه توسط لرد چامبرلين در سال 1938 رد شده بود. اين اثر كه با همكاري آنتوني مورياك نوشته شده بود، با وجود مخالفت راتيگان دربرابر حمايت از هيتلر و نازيها در آلمان و موسوليني و فاشيست ها در ايتاليا نوشته شده است. از اجراي اين نمايش تا سال 1940 جلوگيري شده بود.

«منور» نسخه اصلي كه با زير تيتر «در كنار خويشاوند» در سال 1942 منتشر شد از ديگر آثار ارائه شده در اين نمايشگاه است. لرد چمبرلين براي انتشار اين اثر اصرار كرد كه به نيروي هوايي ارتش ارسال شود تا مسوول نيروي هوايي با انتشار آن موافقت كند. به دنبال اين كار تنها چند واژه جزيي از اين نمايشنامه اصلاح شد .

«براي شهرت» كه به عنوان «يك زن اصيل» هم شناخته مي شود و در سال 1975 به عنوان نسخه اصل يك نمايشنامه راديويي منتشر شد، از ديگر دست نوشته هاي اين نمايشگاه است. الهام بخش نوشته شدن اين نمايشنامه دادگاه محاكمه يك قاتل در سال 1935 است. اين نمايشنامه كه توسط راتيگان نوشته شده و اف.تنيسون ويرايش آن را برعهده داشته يكي از نمايشنامه‌هاي مهم دادگاهي بريتانياست. اين نمايشنامه در سال 1975 توسط بي.بي.سي در راديو اجرا شد.

نامه هايي از ترنس راتيگان به رابين ميگلي درباره به صحنه بردن نمايش «براي شهرت» از ديگر مستنداتي است كه نمايشگاه كتابخانه بريتانيا عرضه كرده است. در اين نامه ها كه به سال 1977 باز مي گردد، اين نمايشنامه نويس با رابين ميگلي به عنوان كارگردان هنري اين نمايش به جوانب متفاوت به صحنه بردن آن پرداخته است. او نسخه نهايي اين اثر را در تئاتر سلطنتي در سال 1977 به صحنه برد. راتينگان 5 ماه بعد از اين اجرا در خانه اش در برمودا درگذشت.

سر ترنس مروين راتيگان در سال 1911 متولد شد و در سال 1977 درگذشت. او يكي از مشهورترين نمايشنامه نويسان قرن بيستم بريتانياست و آثارش در ميان مردم از وجهه بالايي برخوردار است و به ويژه طبقه متوسط همواره از كارهاي او بسيار استقبال كرده اند. «پسر وينسولو» در سال 1946، «نسخه براونينگ » در سال 1948و «ميزهاي جدا از هم» در سال 1954از مشهورترين آثار او هستند. او نسخه سينمايي و تلويزيوني بسياري از نمايشنامه هايش را نيز خودش نوشته است. 

راتيگان 26 نمايشنامه تئاتري و شماري نمايشنامه تلويزيوني و راديويي در كارنامه اش دارد و نويسنده فيلمنامه هاي متعددي است.