به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کارو لوکاس یا لوکس، در سال ۱۳۲۸، در خانواده‌ای از ارمنی‌های ایران در اصفهان متولد شد. زمینه پژوهش‌های او پیش‌بینی سری‌های زمانی، مدل‌های عاطفی و منطق فازی بود. کارو لوکس در سال ۱۳۸۵، از سوی فرهنگستان علوم به‌عنوان چهره ماندگار معرفی شد.

چهره ماندگار علم ایران، مدرک کارشناسی ارشد مهندسی برق را از دانشگاه تهران (1973میلادی) و در سال ۱۹۷۶ میلادی مدرک دکترای خود را از گروه مهندسی برق و علوم کامپیوتر دانشگاه برکلی کالیفرنیا با گرایش مهندسی کنترل دریافت کرد. او سال‌ها استاد دانشکده فنی دانشگاه تهران و دوره‌ای هم رییس گروه برق این دانشکده بود و مرکز «کنترل و پردازش هوشمند» را در این دانشگاه بنیان گذاشت. امیلیا نرسیسیانس، همسر کارو لوکاس، نیز مدرس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود. 

یک عمر پژوهش؛ از مدیریت دانش تا سیستم‌های هوشمند و فازی
پروفسور لوکس، بیش از ۱۵۰ مقاله در مجلات معتبر و ۳۰۰ مقاله در کنفرانس‌های علمی ارایه کرده است.

پژوهش‌های مورد علاقه‌ وی در حوزه‌هایی مانند محاسبات زیستی، هوش محاسبه‌ای، سیستم‌های نامشخص، کنترل هوشمند، شبکه‌های عصبی، سیستم‌های چندعاملی، دیتا ماینینگ، مدلسازی مالی و مدیریت دانش بود.

کارو سردبیری مجموعه‌هایی همچون چهره‌های ماندگار دانشکده مهندسی دانشگاه تهران، بررسی منتقدین ریاضی (Reviews of Mathematical Reviewers)، مجله‌ سیستم‌های هوشمند و فازی (Journal of Intelligent and Fuzzy Systems) و بخش ایرانی «IEEE» را برعهد ه داشته است.

این چهره ماندگار علم کشور، همچنین در تاسیس چند سازمان مهندسی و نهاد پژوهشی در ایران همکاری کرده و دارنده‌ حق امتیاز (Speaker Persian Isolated Word Neurorecognizer) محسوب می‌شود.

ویترینی از فعالیت‌های برجسته علمی
پروفسور کارو لوکس، بنیانگذار و مدیر «قطب کنترل و پردازش هوشمند» دانشکده‌ مهندسی برق دانشگاه تهران، مدیر «پژوهشگاه دانش‌های بنیادی» (IPM) و رییس دپارتمان « ECE» دانشگاه تهران بود.

از فعالیت‌های علمی وی در دانشگاه‌های خارج از کشور می‌توان به تدریس و کار به عنوان دانشیار مدعو دانشگاه تورنتو کانادا، دانشیار مدعو دانشگاه کالیفرنیا برکلی، دانشیار مدعو دانشگاه گاریونیس، دانشیار مدعو دانشگاه کالفرنیا لس‌آنجلس، محقق مرکز بین‌المللی فیزیک نظری و مرکز بین‌المللی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی در تریسته‌ ایتالیا، محقق انستیتو ریاضی کاربردی، محقق آکادمی علوم چین، محقق انستیتو تکنولوژی الکتریکی هاربین، دستیار تحقیق شرکت پژوهشی و تولیدی اونتاریو، دستیار تحقیق آزمایشگاه پژوهش‌های الکترونیکی دانشگاه کالیفرنیا برکلی اشاره کرد. 

توصیه کارو به شاگردانش؛ تکیه بر قدرت تحلیل و تفکر انتقادی
پروفسور لوکس، تمامی فعالیت خود را به تحقیق اختصاص داده بود و سخنرانی‌های خود را به صورت کارگاه به منظور تحقیقات علمی در زمینه‌های مورد علاقه‌اش ارایه می‌داد و معمولا نخستین جلسه سخنرانی ترم خود را با بیان این نکته آغاز می‌کرد: «هدف از کلاس، انتقال اطلاعات نیست، بلکه انجام تحقیقی مشترک است.»

کارو لوکس به دانشجویانش می‌آموخت که به‌جای مطالعه جزوات درسی، کتاب‌های درسی و در مرحله بعد به‌جای مطالعه کتب درسی، مقالات علمی را مطالعه کنند و در نهایت بر قدرت تحلیل خود و تفکر انتقادی تکیه کنند.

جای تعجب نیست که بسیاری از دانشجویان، سخنرانی‌های وی را نقطه عطفی در کار علمی خود می‌دانند و همچنین جای تعجب نیست که سخنرانی‌های لوکس، در هر موضوعی نزدیک به صد دانشجوی تحصیلات تکمیلی را به خود جذب می‌کرد که این رقم چندین برابر متوسط تعداد دانشجویان هر کلاس در مقطع تحصیلات تکمیلی است.

شاخصه‌های ویژه علمی و شخصیتی یک دانشمند میان‌رشته‌ای
پروفسور لوكس، به توسعه و پشتيبانى گفت‌و‌گو و همكارى ميان پژوهشگران اعتقاد داشت و يكی از برجستگى‌هاى شخصيت او، كمک كردن به كنفرانس‌هاى محلى، ملى و بين‌المللى بود و به عنوان يک مدرس كاريزماتيک و يک نماد براى پژوهش در سيستم‌هاى هوشمند در ايران، در پذيرش دعوت‌ها براى ارایه سخنرانى در دورترين نقاط كشور، در گردهمايى‌هاى محلى و دانشگاه‌هاى كوچک آماده بود.

يكى از مهم‌ترين ويژگى‌هاى رويكرد علمى کارو لوكس، توانايى فوق‌العاده‌ وى در تحليل تقريبا همه چيز در يک سطح سيستمى انتزاعى و رفت و برگشت بين مدل و واقعيت بود. لوکس به‌طور موفق «طراحى سيستم‌ها» را نه تنها براى دانشجويان مهندسى برق و كامپيوتر، بلكه دانشجويان مديريت، زيست‌شناسی، ژئوفيزيک، مهندسى صنايع، اقتصاد و حتى هنر تدريس مى‌كرد. وی در واقع يک دانشمند ميان‌رشته‌اى بود. 

وداع جامعه علمی با نخبه رباتیک 
هفدمین روز از تیرماه سال ۸۹، جامعه علمی ایران یکی از چهره‌های برجسته خود را از دست داد. 

کارو لوکاس، یکسال با بیماری سرطان روده مبارزه و بر بیماری‌اش غلبه کرد، اما به علت زخم ایجاد شده در اثر عدم دقت کافی در انجام کولونوسکوپی روده و تبدیل آن به عفونت، در غروب 17 تیر ۱۳۸۹، در سن 61 سالگی، در بیمارستان امام خمینی، چشم از جهان فرو بست. پیکر وی در آرامگاه ارامنه تهران به خاک سپرده شد.