به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در زنجان؛ عاصم اسدی صبح پنجشنبه در کارگاه آموزشی کلک خیال که در حاشیه اختتامیه جشنواره دوسالانه منزوی برگزار شد، اظهار کرد: بخشی از راز مانایی یک شعر که تن به تحلیل و تعلیل علمی می‌دهد با ابزارهای نقد ادبی قابل شناسایی است.

وی تصریح کرد: البته عمده علت گیرایی و مانایی یک شعر برجسته به «آنی» باز می‌گردد که با مبانی علمی رصد شدنی نیست.

اسدی با اشاره به اینکه بخش برجسته مضمون و محتوای شعر منزوی؛ از قبیل نامیدی و یاس سیاسی اجتماعی و نیز عشق زمینی سر ناسازگاری داشت، اضافه کرد: کارنامه ادبی این شاعر غزلسرا نشان از نمونه‌های برجسته و مشخص شعر منزوی از مسیر فرم‌گرایی افراطی و محتوا زدگی شعارگونه منحرف شده و به نقطه تعادل و توازن صورت و معنا رسیده است.

این شاعر با اشاره به اینکه مسیر تکوین و تکامل اشعار منزوی از اغلب شاعران معاصر از بین دو جریان کلی شعر امروز می‌گذرد، گفت: جریان‌های مدرن و پست‌مدرن اشعار معاصر را به دلیل زبان و ظاهر غالب غزلیاتش جدی نگرفته‌اند.

وی با اشاره به ویژگی‌های غزلیات شعر منزوی افزود: غالب منزوی از جهت فرم و محتوا از یک نسبت متناظری (همزادهای دوقلو) حکایت می‌کند.

وی گفت: منزوی اعتقاد دارد که هیچیک از نظام‌های ادبی فی نفسه نمی‌تواند گوهر هستی را شکل دهد بلکه به پیروی از نیما، ذات شعر را در شیوه نظاره و برداشتی می‌بیند که ذهنیت شاعرانه را از هر چیزی جزآن جدا می‌کند.

اسدی ادامه داد: در شعر هر شاعری علاوه بر گرایش‌های کم رنگ، وجه غالبی وجود دارد؛ وجه غالب شعر منزوی هم تغزل است.

وی تصریح کرد: از زاویه فرم هم مهم‌ترین بخش نظریه ادبی و مختصات صوری شعر او با مهم‌ترین دگرگونی شعر معاصر یعنی تبدیل ساختار گسسته شعر گذشته به ساختار یکپارچه شعر امروز زر پیوند است.

وی به پایه‌های اصلی جهان‌بینی منزوی اشاره کرد و گفت: به نظر من نگرش منزوی به هستی بیش از آنکه از یک دستگاه فکری مشخص منبعث باشد اساساً یک نگره‌ی غنای هنری و غنایی اسطوره است.

این شاعر و استاد دانشگاه تصریح کرد: در واقع تمرکز و توقف درازمدت او در غزل فرصت نداد که فرایند نوسرایی او کامل شود، به همین علت برخی مختصات شعرسنتی بر شعرآزاد او سایه انداخته است.

وی گفت: غزل منزوی انسجام ارگانیک دارد و او برای عملی کردن پیشنهادهای نیما برای رسیدن به انسجام ارگانیک از یک ترکیب استفاده می‌کند که ترکیب مضاف الیه یا وصفی است.

اسدی گفت: یکی از تمهیداتی که حسین منزوی برای یکپارچگی غزل به کار می‌برد گسترش و تفسیر یک مفهوم خاص است.

اسدی ادامه داد: در واقع گفتن یک ارائه و مفهوم خاص یکپارچگی خاصی به غزل منزوی داده است؛ یعنی فرم و محتوا عین نوزادهای دوقلو هستند که منزوی در قالب استعاره آن را به کار برده است چون منزوی یک شاعر معناگراست.