به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، مرتضی سرهنگی بعداز ظهر پنجشنبه در سلسله نشست‌های تخصصی خاطره نویسی ادبیات پایداری و تربیت نویسنده در حوزه هنری مازندران، اظهار کرد: آنچه به ما کمک می‌کند نوشتن است یکی از راه‌های بهتر نوشتن، تمرین و بازنویسی است.
وی با اشاره به اینکه شاه‌کلید کار در ادبیات جنگ، مصاحبه است، افزود: مصاحبه‌کننده باید اعتماد راوی را جلب کند چون راوی، اسرار و رازهایی را می‌خواهد با شما درمیان بگذارد که شاید به نزدیک‌ترین افراد زندگی‌اش هم نگفته باشد.
نویسنده ادبیات پایداری با بیان اینکه این بخش به روانشناسی مصاحبه برمی‌گردد، گفت: وقتی با ارجاعات ذهنی مصاحبه‌شونده آشنا باشید روند مصاحبه بهتر خواهد بود.
این پژوهشگر با اشاره به اینکه سرباز دیر به گذشته‌اش برمی‌گردد، تصریح کرد: این هنر مصاحبه‌کننده است که او را به گذشته و خاطراتش ببرد ضمن اینکه در تعیین زمان و مکان مصاحبه باید تابع راوی باشیم.
سرهنگی ادامه داد: نویسندگان توجه کنند که اسارت، دنیایی است که هنوز همه وجوه آن به روی ما باز نشده است.
وی با اشاره به اینکه در جنگ‌های دفاعی که مردم وارد جنگ می‌شوند دیگر کسی منتظر مورخ رسمی نمی‌ماند، خاطرنشان کرد: سرباز زمان جنگ هم مانند دیگر افراد، فرصت محدودی دارد و اگر آن خاطرات را بازگو کرده و یا بنویسد جنگ خود را کامل کرده است.
این پژوهشگر با اشاره به اینکه ما سینمای جنگ داشتیم و اکنون به ادبیات جنگ، دست یافته‌ایم، اظهار کرد: جریان ادبیات جنگ در کشور راه‌اندازی شده و چند ناشر در این زمینه فعالیت می‌کنند.
سرهنگی افزود: ملت‌ها ادبیات جنگ را دارایی ملی می‌دانند.
وی با بیان اینکه اوایل جنگ، تنگنایی داشتیم که از نزدیک شاهد بودم، گفت: اسرای ما وقتی به میهن بازگشتند در مرز بودم و صحنه‌های خوبی دیدم.
سرهنگی با اشاره به اینکه جنگ سختی داشتیم، تصریح کرد: عراقی‌ها در تجهیزات فوق‌العاده بودند، آنها تانک تعمیر نمی‌کردند بلکه تانک جدید در اختیار آنها قرار می‌گرفت، دشمن هدف‌هایی داشت که حداقل آن تجزیه ایران به پنج کشور بود.
وی با اشاره به اینکه بعد از جنگ جهانی دوم، گروه ۴۷ در آلمان شامل روشنفکران، نویسندگان و سربازان خاطرات و داستان جنگ را نوشتند، تصریح کرد: این گروه ادبیات ضد جنگ آلمان را به دنیا شناساند چون هیچکس از جنگ هیتلر با ۵۰ میلیون آسیب‌دیده دفاع نمی‌کند.
سرهنگی با بیان اینکه بسیاری از بناها و جاده‌هایی که در روسیه قرار دارد را اسرای آلمانی ساختند، ادامه داد: ما در اینجا با اسرای عراقی چنین کاری نکردیم و اگر کاری می‌کردند یا حمامی می‌ساختند به آنها حقوق می‌دادیم.
وی با اشاره به تشکیل اتحادیه نویسندگان جنگ در روسیه که مرکز آن در مسکو قرار دارد، خاطرنشان کرد: تمرکز این گروه بر رمان بود و در دیداری که در گذشته با آنها داشتیم عنوان کردند که هزار رمان منتشر شده است.
سرهنگی ادامه داد: آنها از اینکه درباره زنان و کودکان در ادبیات جنگ، مستقل کار می‌کردیم تعحب کردند چون تمرکز آنها فقط بر روی رمان بود.
وی با بیان اینکه مسئول آن گروه، روسیه بدون ادبیات جنگ را فقط یک خاک پهناور می‌دانست، گفت: با اینکه برخی از ادبیات روسیه، حزبی و کاملاً شعاری است.
نظرات