به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر، دبیر سومین جایزه ملی غزل حسین جلال‌پور در بخش نخست این رویداد گفت: دوستان می‌گویند دبیر جایزه ویترین جایزه است؛ ولی باید بگویم من ویترین این رویداد نیستم، بلکه شاعران و غزلسرایان حاضر در این رویداد که بیشتر آن‌ها از دوستان حسین جلال‌پور هستند، ویترین آن هستند.

حسن فرهادی افزود: پیش از این حسین جلال‌پور ما را کنار هم جمع کرده بود و الان که نیست هم با این جایزه ما را گرد هم آورده است.

وی تاکید کرد: من چندین سال از جامعه ادبی فاصله گرفته بودم و چون مسائلی بود که می‌شنیدم و باور نمی‌کردم ولی الان سه سال که آمدم در بطن کار، متوجه شدم که خیلی‌ها دوست حسین نبودند؛ بلکه گرد او جمع شده بودند که از او بیاموزند و الان که دیگر حسین جلال‌پور در بین ما نیست، تهی بودن رفاقت خود را به رخ کشیدند.

دبیر سومین جایزه ملی غزل حسین جلال‌پور تصریح کرد: سال دیگر جایزه برگزار نمی‌شود ولی سه دوره قبل را در نشست‌های آسیب‌شناسانه مورد نقد و بررسی قرار خواهیم. همچنین سال آینده نشست تخصصی غزل را برگزار خواهیم کرد.
 

فرهادی در پایان یادآور شد: دوره چهارم جایزه ملی غزل حسین جلال‌پور در سال ۱۴۰۲ به یاد حسین جلال‌پور برای خدمت به غزل و ادبیات ایران برگزار خواهد شد.

محمدسعید میرزایی، غزل‌سرا و منتقد ادبی نیز در بخش بعدی این آیین گفت: متن برای حسین جلال‌پور بسیار مهم بود؛ کلمه به کلمه، از این رو، او به دلیل حساسیت‌های که در این حوزه داشت، فقط یک مجموعه غزل معاصر چاپ کرد.

وی ادامه داد: شعر جلال‌پور پر از ارزش‌های ادبی و نوآوری‌های عمیق بود. او شاعری بود که کار بدون نوآوری را نمی‌پذیرفت. کارهای حسین همیشه برای من تازگی دارند و خواندنی هستند.

سرایند مجموعه «سکوت جرم قوافی نیست» در ادامه به دوستی دییرنه‌اش با حسین جلال‌پور اشاره و بیان کرد: حسین از دوستان نزدیک من بود. او شخصیت منحصربه‌فردی داشت. با اینکه دوستان و خانواده خوبی داشت اما او یک غربت ذاتی داشت. من بعد از حسین خلأ بزرگی در هستی خودم احساس می‌کنم. دائم آرزو می‌کنم که ای‌کاش بود تا از تجربیات تازه‌ام در غزل برایش بگویم و نظرش را جویا شوم.

میرزایی در پایان یادآور شد: حسین جلال‌پور نماد غزل در جنوب است؛ چراکه او به درک عمیقی از غزل رسیده بود و می‌دانست چطوری زبان را به خدمت غزل درآورد.

وی در بخش پایانی گفته‌هایش، به خوانش سه غزل از مجموعه جدید خود که برای چاپ سپرده است، پرداخت.

در بخش سوم این آیین، بیانیه هیئت داوری بخش پژوهش سومین دوره جایزه ملی غزل حسین جلال‌پور (متشکل از محمدرضا روزبه، سیده کبری موسوی‌قهفرخی و بهمن بنی‌هاشمی) از سوی کبری موسوی قهفرخی به شرح زیر قرائت شد:

«از میان مقالات رسیده، چهار مقاله به مرحله‌ی داوری نهایی راه پیدا کرد. مقالات، از منظر محتوا و شکل و ساختار بررسی شد. مهم‌ترین معیارهای داوران در ارزشیابی مقالات عبارت بودند از: اصالت پژوهش، روشمندی، اعتبار ارجاعات و مستندات، اهمیت موضوعی و ارزش علمی-پژوهشیِ مدعای مقالات و رعایت شکل و ساختار پژوهشی. از آنجا که هیچ‌یک از نامزدها حد نصابِ امتیازِ مورد نیازِ جایزه‌ی برگزیده را دریافت نکردند، هیئت داوران، این چهار مقاله را به عنوان پژوهش‌های شایستۀ تقدیر اعلام می‌کند.»

با این اوصاف، در بخش پژوهش مقالات «تحلیل شیوه‌های بازنمایی مفهوم «خدا» در غزل‌ پست‌مدرن» نوشته دکتر شیرزاد طایفی و سمیه قربانپور دلیوند، «روابط بینامتنی غزلیات صائب تبریزی و سلیم طهرانی» نوشته سیدمسعود‌ هاشمی کاسوایی و عالیه یوسف‌فام، «زنانگی در غزل؛ تاملی در ویژگی‌ها و شاخصه‌های غزل زنانه معاصر» نوشته قدرت‌الله ضرونی، «نقد و آسیب‌شناسی برجسته‌ترین رگه‌های غزل سبک هندی معاصر؛ با تمرکز بر غزل جوان» نوشته علی- محمد محمودی شایسته تقدیر معرفی شدند.

در ادامه بیانیه هیئت داوری بخش غزل و مجموعه‌ غزل که متشکل از مجتبی صادقی، شهرام میرزایی، غلامرضا طریقی، صالح دروند و زینب چوقادی بود، از سوی صالح دروند به این شرح خوانده شد:

«در روزگاری که چون گذشته، شعر نه شور می‌آورد و نه شعور، نه دلی می‌برد نه گلی بر سر جامعه‌ی سرگرم‌شده‌ می‌زند و نه در اولویت مایحتاج‌های روحی و فرهنگی مردم است، ما اجتماع اندک ادبیات، دل‌خوش به معجزاتی هستیم که یک روز از قلب‌ها شروع شده و در دهان‌ها منتشر می‌شوند و آگاهی را در خانه‌ها، صف‌های مترو، پشت نیمکت‌های دانشگاه و فضاهای غیرواقعی هدیه می‌برد.
شاید این وظیفه برگرده‌ی شعر، بار گرانی باشد اما به قول شاعرِ یأس و آیینه:
زبانِ بویِ گل، چون غنچه، بیدل! کس نمی‌فهمد
فغان نازکی دارم، اگر افتد به گوش او
باری، پس از پالایشِ اولیه‌ی آثار، تعداد ۳۶ کتاب در بخش کتاب، همچنین آثار ۵۵ شاعر در بخش غزل‌های ارسالی از سوی هیئت داوران سومین جایزه ملی حسین جلال‌پور داوری شد. پس از داوری آثار، ۵ مجموعه در بخش کتاب، نیز ۵ شاعر در بخش غزل‌های ارسالی به مرحله نهایی راه یافتند. هیئت داوران پس از بررسی دوباره آثار راه‌یافته به مرحله‌ی نهایی و ارزیابی دقیق و موشکافانه‌ی اشعار، پس از جمع امتیازات هر یک از داوران، برگزیده‌ی نهایی هر دو بخش این جایزه را مشخص کرده، به‌عنوان برنده‌ی سومین جایزه ملی حسین جلال‌پور (جایزه مستقل غزل)، معرفی کرده است.
بیان نکاتی در مسیر داوری اشعار این دوره از جایزه، بی‌وجه نیست:
۱- در بخش غزل‌های ارسالی، هر شاعر بین ۳ تا ۵ اثر به دبیرخانه این جایزه ارسال کرده‌ است. دبیرخانه پس از کدگذاری شاعران شرکت‌کننده، اشعار را بدون ذکر نام صاحب اثر در اختیار داوران قرار داده است.
۲- داوران در بخش غزل‌های ارسالی، مجموع اشعار هر شاعر را ملاک امتیازدهی قرار دادند و آثار هر شاعر به‌صورت جداگانه مورد قضاوت قرار نگرفته است.
۳- اشعار بررسی شده از حیث زبان، استفاده‌ی مناسب از گزاره‌های تصویری و ارزش‌مندی موضوع و پرداخت محتوا در حد مطلوبی بود و عموما از رفتارهای عاریتی زبان، نیز تکرار محتواهای شاخص شاعران گذشته پرهیز می‌کرد.
۴- از نکات ضعف اشعار نیز می‌توان به تکرار در خود و یا تکرار درون سبکی اشاره کرد که با توجه به عمر این نحله‌ی ادبی باید تعداد این تکرار‌ها کم‌تر و کم‌تر می‌شد.
۵- نهایتا می‌بایست گفت که راه یافتن به مرحله‌ی نهایی این جایزه و قرارگرفتن در میان ۵ شاعر برگزیده، از شایستگی آثار این شاعران حکایت دارد، اما به‌ناچار می‌بایست یکی از آن‌ها به عنوان صاحب اثر برگزیده معرفی می‌شدند‌. لذا با توجه به نزدیکی امتیاز برخی از آثار در میان راه‌یافتگان این مرحله، قاطبه‌ی آثار شاعران منتخب این دوره از دید هیأت داوران شایسته و باکیفیتند. مطمئنا این رقابت‌ها ضمن ارزیابی کلی، بیشتر جنبه‌ی تشویقی داشته این خانواده‌ی ادبی جمعا برنده‌ی نهایی ادبیات هستند.»

بنا به اعلام دروند، در بخش غزل، ملیحه بهادران شیروان موفق به دریافت نشان سومین جایزه ملی غزل حسین جلال‌پور شد. همچنین در بخش مجموعه غزل هم نشان این دوره به کتاب «چین و چروک‌های خانم اتو» سروده آیدا دانشمندی رسید.
 

در پایان یادآوری می‌شود از همه نامزدهای راه‌یافته به مرحله پایانی سومین جایزه حسین جلال‌پور - جایزه مستقل غزل - تقدیر به عمل آمد. اجرای این آیین را علیرضا بحرانی، مجری صدا و سیمای مرکز البرز و کارگردانی آن را کامران دشتی فیلمساز گناوه‌ای بر عهده داشتند.