به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گلستان، «احسان مکتبی» دانش‌آموخته علوم سیاسی در مقطع دکترا و صاحب‌امتیاز روزنامه «گلشن مهر» در گلستان است. وی که مدتی مدیرکل سیاسی و انتخابات و تقسیمات کشوری استانداری گلستان بود، تاکنون یادداشت‌ها، مقالات و آثار متعددی را به‌رشته تحریر درآورده  است که از آن جمله می‌توان به کتاب‌های «اندوه پنهان‏: بررسی شعر امیری فیروزکوهی»، «اعتراف: یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار» و نیز «دین و دولت در مکتب قرارداد اجتماعی» اشاره کرد که به همت انتشارات کویر روانه بازار نشر شده است.
 

«احسان مکتبی» به‌مناسبت درگذشت محمدرضا شجریان، خسرو آواز ایران، یادداشتی را برای انتشار در اختیار ایبنا قرار داده است که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.
 

استاد محمدرضا شجریان زمزمه‌گر نفحات آسمانی حافظ، سعدی، فردوسی، خیام  و مولانا در گوش جان ایرانیان، یادگار صدای بنان و تاج، یادآور محمدرضا لطفی، اخوان ثالث، ملک‌الشعرای بهار و عارف قزوینی، وارث داوود و باربد، مرغ سحر مومنین در لیالی رمضان و نماز افطار، قاری بی‌مواجب کلام‌الله، فرزند ایران بزرگ، در بی‌گاه پنجشنبه اربعین 1442 قمری در سوز و گداز عاشقان اربعین حسینی آسمانی شد و زندگی جاودان را آغاز کرد.

و صدای او در «به یاد بنان» و «چاووش» همچنان به یاد ایرانیان خواهد ماند و «نوای جان» را در «آسمان عشق» به جان اهل دل خواهد ریخت. جان عاشق استاد شجریان پیش از رجعت جسمانی سر بر «آستان جانان» نهاده بود. او غرق در خداوند بود هنگامی که تحریر می‌کرد:

نمونه‌های بی‌بدیل شور و شوق و مستی جاودانه و عشق‌بازی کلمات و سازها را نشان می‌داد و هستی را به طرب می‌کشاند، تصور اینکه صدای بهشتی او میراث ارجمند هویت ایران کهن را از کوچه پس‌کوچه‌های تاریخ هزاران ساله برای ما به ارمغان بیاورد، اندیشه‌ای است که استاد شجریان را نامیرا کرده است.

باری جسم این استاد یگانه که نسل امروز ایران به هم‌عصری با او شادکام بود، با دنیا وداع کرد؛ اما کیست که باور کند نیستی و مرگ، محمدرضا شجریان را دربرگرفته باشد؟ او می‌ماند تا روزگاری که زبان فارسی زنده است و کودکان این دیار قصه‌های شاهنامه و رستم و سهراب را میخوانند. شجریان ماندگار است که حضرت حافظ فرمود: